Nei in ôfkickperioade fan 12 wiken yn in rêsthûs foar alkoholisten komt Evy wer thús yn har eigen flat. Hja is ophelle troch har freondinne Toby, 4 oeren yn ‘e taksy, en ferwolkomme troch Jimmy,
mei blommen en iten yn ‘e hûs. Beide binne tige besoarge. Evy is senuweftich “Ik hie sa de pest oan dy ynrjochting, dat ik lúsjefers opgarre om de boel yn ‘e brân te stekken, mar doe’t ik fuort koe, doarst ik net, ik fielde my dêr ynienen sa lekker thús”. Evy rekket min of mear yn paniek as hja sûnt moannen wer allinne is. Toby moat nei in sakediner mei har man Martin. Jimmy nei in audysje, hy is akteur. Dan giet de kaai yn ’t slot en Polly, har dochter stiet yn ‘e keamer mei in koffer, hja wol wer by har men wenje en dêr studearje. Dizze Polly bliuwt har men stypjen, ek al sakket hja werom yn har âlde kwaal. Evy tsjin Polly: “As ik grut bin, wol ik krekt sa wêze als dy”.
KOMMINTAAR:
In realistysk stik oer relaasjes, dêr’t de iensumens fan de 43-jierrige Evy sintraal yn stiet, benammen har langstme nei eigen, echte freonen. In prachtich stik, mei moaie, dúdlike rolfigueren.

SZ