De havenarbeider Eddie Carbone is fan Italiaanske komôf en kriget twa neven fan Sisylje op besite. Hoewol ’t se gjin ferbliuwsfergunning ha, wolle se dochs in kânske weagje yn “het land van de onbegrensde mogelijkheden”. De ûnderlinge spanningen yn de te krappe wenning, wêr ’t de neven by Carbones ûnderdûkt sitte, wurde ûndraachlik as de jongste neef Rodolfo fereale wurdt op de dochter fan Carbone, Catharine. De gefoelens komme fan beide kanten, mar Carbone wurdt út bangens om syn “famke” te ferliezen, ferskriklik ôfgeunstich. Uteinlik ferriedt er de twa neven by de plysje. Yn in slimme rûzje mei Rodolfo’s broer Marco, wurdt er twong om de tjirgjende Eddie Carbone mei syn eigen mes del te stekken.
Yn de earste en lêste sêne fan dit stik hearre wy it kommentaar fan de advokaat Alfieri. Fan de (Brooklyn) brêge ôf fertelt er oer de dreamen en it tekoart oan kânsen fan dy minsken “dêr ûnder” yn in fersutere arbeiderswyk.

Kommintaar:
Troch it ramtferhaal fan de advokaat kriget it stik in bysûndere maatskippijkrityske lading. Alfieri lit ús, de taskôger, om samar te sizzen út ‘e hichte wei delsjen op it gewrot fan wat wy hjoeddedei
“kânsearmen” neame soene.
Yn dit stik hat Miller de sosjale oanklacht en it drama fan de jaloerskens op in knappe wize byinoar brocht.

HB