Nei in sêge mei deselde namme. Op it houliksfeest fan in jonge boer en syn frou, ferkynt (net sichtber foar de gasten) in duvel. Dizze wol de siel hawwe fan Jan Minnes, de jonge boer. As dy net tajout oerkomme him en syn frou allegear rampen, wat ek ta frijwat trelit laat ûnder de fammen en feinten dy’t op de buorkerij arbeidzje. Syn rie te’n ein lit Jan him ferliede ta in pakt mei de duvel: dy sil in ien nacht in nije skuorre – mei ûlebuorden – opsette, foar it kraaien fan de hoanne. Jans siel sil dan letter foar de duvel wêze. As de frou fernimt wat der mei Jan oan’e hân is, lit se fluch de hoanne kraaie en alles is rêden.
It stik jout in libben byld fan hoe’t it der eartiids op in grutte pleats om en ta gong.