Yn 10 sênes treffe 10 persoanen inoar foar in ‘peardûns’.
Sêne 1 – de hoer en de soldaat
sêne 2 – de soldaat en it keamerfamke
sêne 3 – it keamerfanke en de jonge hear (
sêne 4 – de jonge hear en de jonge (troude) frou
sêne 5 – dizze frou en har man (it echtpear dus yn de sentrale sêne)
sêne 6 – de man en it ‘leave (tige jonge) famke’
sêne 7 – it jonge famke en de dichter
sêne 8 – de dichter en de aktrise
sêne 9 – de aktrise en de graaf
sêne 10 – de graaf en it hoertsje út de earste sêne.
Yn eltse sêne giet it om it ta wurkjen nei ‘de died’, mar noch folle mear wurde hjirtroch de ferskate sosiale miljeu’s bleat lein. De hâlding fan de figuer foar de seksualiteit oer is typysk foar har of syn stân en maatskiplike posysje.
Hast alle personaazjes besykje harren eroatyske motiven moreel, esthetysk of yrrasjoneel wei te stopjen. De masterlike dialooch leit dat spul yndirekt bleat.
NB De sênes soene ek apart, as ienakter, spile wurde kinnen.