Bertus, frijfeint en breklik, wennet op himsels. Al rekket syn wenkeamer sa stadichoan aaifol mei allerhanne rotsoai, hy fielt him der noflik by.
Syn maat Rein mient dat er de boel wat yn ’e gaten hâlde moat, mar folle helpt it net.
As buorfrou Maria, troud mei Magdalena, de gemeente ynljochtet oer de rotsoai by Bertus, stjoert dy in maatskiplik wurkster dy’t besykje moat de boel by Bertus wer wat op regel te krijen.
As Saakje, Bertus syn suster, nei tweintich jier út Dútslân wei op besite komt mei har ûnderdienige man Nelis en dan ek noch ien en al each is foar it âld skilderij wat by Bertus oan ’e muorre hinget, wurdt Bertus syn rêst grouwélich fersteurd.