In lyk foar ’t Anker

Foar it “Bliuw fan myn liifhûs” wurdt it lyk fan de ex-man fan ien fan de bewensters fûn. Fansels is sy de earste fertochte. Sy komt op in stuit ek thús mei in skerp mes. Mar dat hie se kocht omdat der in mes út de keuken miste. Yn it hûs wennet ék in bûtenlander, dy ’t neat seit “om’t sy gjin nederlands sprekt”. Sy bliuwt yn de buert fan in oare bewenster. De plysje dy’t de saak yn ûndersyk hat sjocht by tafal ien bleate foet fan de bûtenlânske “frou”. Sy blykt in man te wêzen en hat de ex-man fermoarde. Der spile in jildkwesje.

Bêd en brochje!

As heit fan twa mûnige dochters, hawwe jo it rjocht it net iens te wêzen mei de kar fan in partner en boppedat moatte jo harren wize op harren hâlden en dragen, dat is nochal fansels soene je sizze! Mar omdat heit bûter op’e holle hat en der twa bûtenechtelike relaasjes op nei hâldt dêr ’t ien de frou fan syn alderbêste freon, is syn foarbyld fier te sykjen… As dan ek noch beide froulju by him ynwenje wolle is de hikke hilendal fan de daam, de fatsoensrakker sit dan folslein yn de niten! En as hy der dochs noch út komt, hat er dat oan syn dochters te tankjen… Mûnige dochters dogge tsjinwurdich net sa gau mear eat foar neat, it wurd sjantaazje kin men net yn de mûle nimme, mar harren freonen wurde lang om let akseptearre… In ferhaal dêr ’t de toanielspilers harren op útlibje kinne.

It aksjekomitee

It stik begjint mei it oprjochtsjen fan in aksjekomitee foar it behâld fan’e boekebeam. Al rillegau docht bliken dat de beam gjin haadrol spilet, mar dat minsken fan alle kanten besykje elkoar te sjantearen. Minsken fan de meast útienrinnende types. Tryn -in bekstik, Klaas -in flaaiker, Jan -in wetige wethâlder ensfh. Types dêr’t de taskôgers om laitsje kinne.