In man tinkt lûdop oer syn libben. Hoe’t er jong wie yn de 60-er jierren, syn opstannigens en syn berêsting.
Hy is no allinnich. Frou en bern ha him yn’ e steek litten.
Hy praat der oer tsjin de jonge frou fan de thússoarch. Hy praat oer syn grutte leafde fan eartiids, dêr’t er noch faak oan tinkt. Yn it petear ûnder in spultsje damjen komme sy der achter wa’t de grutte leafde fan de man krekt wie.
Liesbeth, in mem fan 2 bern is al 15 jier widdo as se yn’ e kunde komt mei Jacob. De bern witte dat net en sette in advertinsje omdat se fine dat mem wer ris yn’ e kunde komme moat mei in man. Liesbeth sels set ek in advertinsje, dan kin se sizze dat Jacob dêr op skreaun hat. Der komt dus in postsek mei brieven en fansels wurde der manlju útnoege. Sil it Jacob slagje om der as bêste man fan Liesbeth út te kommen?
Wobbe is in keunstskilder, dy’t talint hat, mar noch net ûntdekt is. Mar Lokke hat fermoedens en is op sukses en oansjen út, ek jild is se net fiis fan. Se bringt Wobbe oan it skilderjen en spant galeryhâlder Strikkema der foar. Se witte it talint fan Wobbe geheim te hâlden en besykje der in slaatsje út te slaan. As Strikkema Wobbe meidielt dat der noch gjin tentoanstelling yn sit, is Wobbe bot teloarsteld. Hy lit him net mear sjen. Freonen en húsgenoaten bringe nei bûten dat Wobbe ferdronken is. Lokke docht har foar as de ferloofde fan Wobbe en wol daliks oanspraak meitsje op de erfenis.Strikkema organisearret tentoanstelling mei Wobbe syn skilderijen, om der op dy wize jild út te slaan. De ûntmaskering fan Strikkema en Lokke komt fansels oan it ein fan it stik. It ein is hilarysk, der komt foar Wobbe net allinne jild los, mar hy mei ek noch oan de echte leafde priuwe.