It spilet yn in ynrjochting.
Der sitte jonge minsken dy’t eins net nei bûten doarre. Op in dei komt der in nij famke, dat har sels te koart dwaan wol by in brêge. Lieke is bang dat har âlders net akseptearje wolle dat se lesbysk is.
Nei in filmke op YouTube fan Anne dy’t in liet sjongt wylst se klean oan hat dy’t ien fan de oare pasjinten, Pascal, ûtwurpen hat, feroaret der wat.
Anne wol no sjonge en har sjen litte oan de wrâld, Pascal sil by Gucci oan it wurk.
Jacky, Tim, Hannah en Ingel wenje yn in weeshûs. Se hawwe gjin heit en mem mear. En hoewol dat fertrietlik is, hawwe se it hiel bot nei it sin by de direktrise miss Fluffy en har help Marie. Se hawwe in protte wille mei inoar, gean nei skoalle en krije alle dagen hearlik iten fan Marie. En miss Fluffy is sá leaf! It is in leafdefol plak, it weeshûs…
Mar dan op in dei begjint de ellinde. De eigener fan it weeshûs, mr. Pineapple, komt by miss Fluffy mei de meidieling dat hy, syn frou en harren soan Symon sels yn it weeshûs wenje wolle. Dat betsjut dat miss Fluffy, Marie en de bern derút moatte. Miss Fluffy skrikt bot fan it nijs. Wêr moatte se hinne? Se hawwe noch mar seis wiken om wat oars te finen!
Mar, sadree’t de famylje Pineapple yn it hûs lutsen is barre der frjemde dingen. Nachts spûket it! Mar spûken bestean dochs net? Of al?
Fiif froulju tusken 25 en 45 jier komme by elkoar op útnoeging fan May. Se ha elkoar noch nea earder sjoen. May wol harren neat fertelle oer it hoe en wêrom fan de útnoeging. Der komt in rûntsje om mei elkoar yn de kunde te kommen en it sekslibben wurdt bepraat. De gastfrou begjint mei in spultsje mei de namme Wierheid as Doarre. De man wurdt besprutsen. Dan docht bliken dat sy allegearre deselde man Leon ha! It neigesetsje oan it ein fan it stik is de grutste ferrassing.
Serge, Marc en Yvan binne al fyftsjin jier mei-inoar befreone. It wurk hat de mannen aardich yn ‘e macht, alhoewol’t der ek inkele froulju binne… mar wurkje is dreech en froulju binne senuwslopend. Foar dizze mannen is de freonskip dan ek it iennichste ljochtpunt, it paradys op ierde.
De lêste tiid slagget dat trouwens wat minder: Yvan wurdt hieltyd lytsboargeliker, Marc rekket mear en mear ferbittere, Serge docht al hielendal frjemd, hy docht wakker trendy en is der noch gruts op ek. Op in goede dei keapet er in waansinnich djoer skilderij dat folslein wyt is. In wyt doek, mar ast de eagen in bytsje tichtknypst sjochst fine wite streekjes… koartsein: ‘keunst’. Mar dy keunst set de freonskip tusken de trije freonen flink ûnder druk.
As in jierrenlange freonskip basearre is op ôfspraken fan wjerskanten, wat gebeurd der dan as immen wat kompleet oars en ûnferwachts docht?
Bisto wa’st sels tinkst dyst bist, of bisto wa’t dyn freonen tinke datsto bist?
That’s the question.
Fiif froulju tusken 25 en 45 jier komme by elkoar op útnoeging fan May. Se ha elkoar noch nea earder sjoen. May wol harren neat fertelle oer it hoe en wêrom fan de útnoeging. Der komt in rûntsje om mei elkoar yn de kunde te kommen en it sekslibben wurdt bepraat. De gastfrou begjint in spultsje mei de namme Wierheid as Doarre. De man wurdt besprutsen. Dan docht bliken dat sy allegearre deselde man Leon ha! It neigesetsje oan it ein fan it stik is de grutste ferrassing.
As de baas fan de kapperssaak, dy’t tige wiis is mei syn helpers yn salon en hushâlding, in wike lang nei in kongres is, ûntslacht syn tige deftige,tige bysjende frou de helpen en sy lit in advertinsje yn ‘e krante sette foar nije boaden. Dat lêze fansels ek Bouk en Sipke en dy besykje dêr in stokje foar te striken. As de rol fan Bouk goed spile wurdt, sleept dy alle oaren, 4 famkes en 4 jonges, samar mei.
De skriuwer makket goed gebrûk (of misbrûk) fan de minne eagen fan ” Mefrou” en Bouk en Sipke regelje it sa, dat sy de gadingmakkers opfange, spyljend foar mefrou en menear.
Dat slagget harren tige bêst en oan de ein fan it stik smeket mefrou de beide helpen te bliuwen. Gjin ferlet mear fan nije boaden.
(noch gjin beskriuwing)
Baukje is troud mei Eeltsje, in dokter dy’t altyd op ‘e kletter is. Dat sit har dwers en se praat hjir oer mei Joast de dûmny. Joast leit har út dat se troud is mei in ‘Halbertsma’ en dat dat no ien kear in bepaald slach folk is. Boppedat is Eeltsje in dichter en dat makket it ek oars, sa seit Joast. Dit stik is skreaun ta oantinken oan it ferstjerren fan Eeltje Halbersma. Motiven fan dit fragmint binne ûntliend oan de brieven fan Joast Halbertsma en Baukje Fochens.
Ruurd en Harke moatte rippetearje foar in stikje wat se dwaan sille op de jierdei fan harren beppe. Harke hat der gjin nocht oan en wol net. Soenen se it iens wurde?
Op har souderkeammerke is in fanke dwaande mei it yninoar setten fan in soarte fan ‘doe het zelf’ elektryske stoel. It is hjoed befrijingsdei en ek krekt fiif jier lyn dat har freon har sitte litten hat. Elts jier op’e nij komt hy dochs hieltyd wer by har. Dan frije se en tsjin better witten yn hopet sy dat er de ‘befrijing’ werom draaie sil om mei har op’e nij te begjinnen. No beseft se dat dat nea barre sil en se hat besletten ta wraak…
Spilet yn 1898 yn in lyts roomsk fabryksplakje oan hûs fan pastoar Bos, dy’t as geastlik riedsman in bestjoersgearkomste meimakket tsjin ‘e tiid fan it stimmen.
De taktyk dy’t menhear-pastoar tapasse wol by de foarljochting oan syn parochianen sjit ien fan ‘e mannen sadanich yn ’t ferkearde kielsgat, dat it útrint op grut trelit.
Karakterstikje!
De wat ferlegen jongfeint Wouter wennet op himsels en hat foar syn jierdei gasten noege. It praat wol net sa bot en dan begjint Wouter mar wat op te skeppen oer syn disko-avontueren, hy swetst sa, dat er himsels begjint te leauwen. Dan fertelt er de froulju, dat er in minne rêch hat en dat er nei in fysioterapeut sil.
Dit is in útdaging foar de froulju om him de rêch te massearjen. Wouter rekket der mei oan, hy kin de froulju by lange net de baas. Op’t lêst wurdt er lulk en stjoert er de pleagers fuort.
Noch iensumer as earst bliuwt Wouter achter mei syn drankjes en hapkes.