De lantearnepeal, it bankje en de doazen

Sa earm as Job, gjin sint op hun melis, sa goar as Yfke, gjin hûs om yn te wenjen en gjin bêd om op te sliepen. Dan kinne jo wol in gelokje brûke. Mar dêr moatte jo wol goed oer neitinke! Mei in sûch en in suffert oan de iene kant en gejammer fan de oare kant falt dat net mei.

Dizze revu wurd spile op in pleintsje earne efterôf. It ‘wenplak’ fan trije swalkers: Sjoerd, Sippie en Kees. Lekker rêstich. Dat hat Skelte, de strjittemusikant, ek tocht doe’t er dit pleintsje útsocht as wurkterrein.

Par

‘Par’ giet oer it groepsgefoel dat ûnmisber foar jongelju is by de ûntwikkeling fan in eigen identi­teit. It is feilich en prachtich om by in groep te hearren, mar o wee as immen fan in oare groep jin in strie dwers leit. Dan wolle by in oantal jonges de hantsjes wolris los oan it liif sitte.
Alles yn ‘Par’ draait om de groep!