Sieger, in jongen fan foar yn de tweintich, sit mei it jongere famke Ytsje yn syn bestelwein op in moaie simmerjûn oan in dyk fan de Yselmar. Ytsje krimmeneart oer de kjeld en it ûntbrekken fan in jiskebak. Oant Sieger lilk wurdt en fuort wol. Hy tocht dat sy hjirhinne woe om te frijen. Ytsje wjêrhâldt him derfan om te gean: se wol wol, mar se doart net. It docht bliken dat se in weddenskip mei har freondinne ôfsluten hat om ‘it foar de earste kear te dwaan’. En Sieger hat in reputaasje by de famkes, mient Ytsje.
Sieger sels kin net bot oer al dy ‘sekreten’ dy’t fuort mei him nei it stêdhûs ta wolle. Ytsje belooft net ferliefd op him te wurden. Nettsjinsteande de forsearre situaasje en de senuwen fan Ytjse komt it op it lêst dochs noch wat fan it frijen. Mar dan wurden se steurd troch in stel kweajongens. Slachtersfeint Sieger spat mei in mes de auto út en de jongens flechtsje. De al heal fereale Ytsje besiket noch wat wylst se útsjogge oer de mar, mar foar romantyk is it no te let. Se geane.

NB Foar ynformaasje oer ‘Hertejacht’ sjoch HOEKSTRA,L. – ‘Feesttinte’.
YTSJE komt ek foar yn ‘Winkelsintrum’ fan Jabik VEENBAAS;
SIEGER komt ek foar yn ‘Fûgelhutte’ fan Ytsje HETTINGA.
(Dit stik is earder útbracht ûnder de titel ‘Yselmardyk’.)