De come-back

Mea Loman song ea Frânske sjansons, as wat dêr foar troch gean moast, by in amateurferiening. Har soantsje Freek hie der bot fan te lijen dat sy in soad fan hûs wie en hielendal opgong yn har sjong karriêre. No ’t Freek âlder is wol Mea de tried wer oppakke en werom op de poadia fan fersoargingshûzen ensfh. Al gau merkt se dat se fanwege haat, fenyn en ôfgeunst net mear wolkom is yn de feriening. Mea giet de striid oan om toch har come-back te meitsjen. Oanfjurre troch har femynistyske buorfrou / freondinne Teuni set se alles yn: mislike fleikerij, yntriges en op ’t lêst ek seks. Neat helpt en telkens kriget se it lid op ‘e noas. Sy makket, lykwols sûnder it te wollen, deadlike slachoffers. Freek, dy’t in soad fan syn mem hâldt, is foar in part tsjûge fan de fernederingen dy’t syn mem ynkasearje moat. Sûnder sels goed te witten wêrom, wurdt hy der tige depressyf fan en benimt himsels fan it libben. Mea’s man, Huib, jout har terjochte de skuld en smyt har derút. Efkes dringt it ta har troch yn hokfoar waan, sûnder kwaliteit, sy en har mei-amateurs eins ferkeare, mar dan kriget se ûnferwachts toch de kâns om har stim te ferheffen. Net hindere troch muzikale kritearia sjongt se: Non, je ne regrette rien…