In rook fan kamperfoelje

Jessie is âld en kin eins net mear op harsels wenje. It hûs dêr’t se yn wennet is âld, it dak lekt en wat al net mear. Har dochter Kate komt dan ek om har op te heljen, Jessie sil by har wenje. De koffer stiet klear en Kate moat noch in pear dinkjes ynpakke, dan kin ‘t wêze. Mar Jessie wol net! “Ik sit hjir goed”, siet se en “ik wol hjir net wei”. Jessie hat fisioenen, se praat no en dan mei har ferstoarne mem. Kate sjocht har net, lit stean dat se mei har praat. By einbeslút giet Jessie net mei, as Kate efkes fuort is om te tanken stjert se yn ‘e stoel.