Frou fan detektiveskriuwer jout him in idee foar in nij plot: in frou liket fermoarde te wêzen, mar dat is net sa. At sy dat foar docht mei ketchup en in toanieldolk, tinkt de tsjinstfaam dat it echt is. It echtpear hat dêrnei grutte muoite om oan de plysje te bewizen dat se únskuldich binne.
Beppe sil har jierdei fiere en hat har dochter en de beppesizzers útnoege yn in âld pleatske op it plattelân, dêr’t se sels opgroeid is. De iene beppesizzer, Nikolyn, fynt it prachtich – dat primitive – mar har suster Harmyn en mem Rika fiele harren fierste deftich foar sa’n achterôf gat. Mar se hâlde har koest want se ferwachtsje dat beppe har ferrassing betsjut dat it famyljekaptaal ferparte wurde sil.
Wat net ien wit, is, dat Nikolyn ek in ferrassing hat. Sy hat de suster fan beppe útnoege dêr’t beppe al hiel lang gjin omgong mear mei hân hat, om’t dy beiden maatskiplik sa ferskillend te plak kaam wiene. De ûntknoping fan it tema fan dizze ienakter: “Jild makket net lokkich” komt pas yn ’t alderlêst, as ferrassing!