In hûs mei húshâldster

De famylje Singelsma komt te húsbesjen by de widdo Arends, dy’t nei in lytser hûs yn ‘e stêd ta wol, omdat de tún har te bewurklik wurdt. Yn in advertinsje yn ‘e krante biedt sy har hûs oan ‘mei húshâldster’, want dêr hat sy yn ‘e stêd ek gjin ferlet mear fan. De priis, dy ’t sy foar har hûs freget, falt Singelsma sa bot ôf, dat er net fierder wol as de wenkeamer: de keap kin neat wurde. Syn frou wol dochs wol graach wat mear fan it hûs sjen en fansels giet frou Arends har mei alle wille foar om in slach troch it hûs. Yn dy tiid komt Singelsma yn ‘e kunde mei de húshâldster en dan binne hy èn it hûs samar ferkocht……

Russyske aaien

Jane, de frou fan George, is net sa tefreden mei har libben; materieel ûntbrekt it har oan neat en George is wiis genôch mei har, mar dochs…. Jane fynt it libben mar wat in sleur, der bart noaitris wat spannends. En dan dochs: op in jûn komt der in man oan ‘e doar dy’t stofsûgers ferkeapet – seit er -. Letter seit er dat er in Russyske prins is en Jane rekket alhiel ûnder de betsjoening fan syn moaie ferhalen: de sensaasje stiet libbensliif by har yn ‘e keamer. Mar fansels hat ek dizze medalje twa kanten, want de prins blykt lid fan in ynbrekkersbinde te wêzen en as dan ek noch syn kompanen Olga, ‘it reade gefaar’ en Snitz, ‘de ferskriklike’ troch de doar komme, wurde Jane en George deabenaud. Mar dan…. wurdt George wekker, it wie in boaze dream en as Jane dan wer seit: “Hjir bart noait wat”, seit George út ‘e grûn fan syn hert: “Gelokkich net!”
Dream en wurklikheid binne yn dizze ienakter keunstich trochinoar flochten.