Ald wurde wol elkenien, âld wêze net.
Trije freondinnen besykje mei harren partners om de keunst fan it âlder wurden ûnder de knibbel te krijen. Mar wat in mins ek fan doel is it libben docht wat der wol. En wat je al lang net mear foar mooglik holden, slagget soms ek noch wol. Yn seis scenes sjocht it publyk in pear fan de aaklike mominten dy’t it libben yn petto hat, mar ek de hilaryske, nuvere, idioate, absurde en leafdefolle mominten.
De famylje Tót spilet yn in Hongaarsk berchdoarpke yn de twadde wrâldkriich. Heit Tót is brânwachtkommandant yn in doarp wer noch nea brân west hat. Harren soan Gyula fjochtet oan it front. As in kaptein út it Hongaarske leger, dea te ’n ein, foar fjirtjin dagen op ferlof moat, betinkt de soan dat hy grif by de famylje Tót opknappe sil. As se goed foar de kaptein soargje, komt alles wol goed. De famylje is gau beret, en dogge harren best om it de kaptein op alle fronten nei it sin te meitsjen. Oan alle fratsen en kueren fan de kaptein wurdt foldien yn de hope dat harren soan der baat by hat oan it front. De tragyk fan it stik is dat de famylje alhiel gjin weet hat oer it werklike lot fan harren soan.
Dizze tragikomeedzje fan Istvan Örkény bringt hylaryske scenes weryn de bittere smaak in oanklacht is tsjin machtposysjes, willekeur en slaafske ûnderwerping.
Koartwei: in gefjocht tusken humor en drama.
‘Kealkonten’ spilet yn in lytse keamer yn in sloopbuert, dêr’t trije mânlju harren bêst dogge it libben werom te bringen ta begryplike ôfmjittings. Se sykje it net yn heechdravende en filosofyske petearen mar yn it minusjeus útplúzjen fan de lytse dingen dy’t barre yn it deistich bestean. Troch harren naïeve wrâldfysje en earmoede lykje de trije troch it lot mei elkoar ferbûn. De fideorekorder is it finster op de wrâld, mar omt se gjin finster yn de keamer ha, is harren sicht wol tige beheind. De blik giet net fierder as it saneamde rút. Yn de earste libbenssaken, sa as ite, drinke en sliepe kinne se mar amper foarsjen, it sljochtweihinne medisyn as magetabletten betsjut al in dramatyske oanslach op de al krappe reserves fan dizze kealkonten. Troch it tekoart oan middels en krêft komt der fan alle plannen mar in ferrekt lyts bytsje terjochte. ‘Deljaan’ is de moter, wermei’t se in wei sykje troch it libben. Sûnder ienige foarm fan hokker takomstferwachting dan ek, bliuwt de stille hoop yn de efterholle dat úteinlik alles goed komme sil.
It binne acht koarte ienakters oer seksualiteit. En dan foaral oer de wize dat jongerein en alderein deroer prate en tinke.
Se kinne sawol los fan elkoar as yn ien gehiel spile wurde. Ek de folchoarder kin oanpast wurden. Dûbbel rollen binne mooglik.