De man, de frou en de moard

Arlette is oardel jier lyn troud mei Sebastiaan.
Har broer Kiki hat sjoen dat Sebastiaan 2 miljoen wûn hat by in draverij. En Arlette is gek op jild.
Boppedat wie Kiki der achter kommen dat Sebastiaan in ûngenêslike sykte hie en dat hy binnen in heal jier stjerre soe.
Dus wat wie der op tsjin dat Arlette mei Sebastiaan troude?
Wûnder boppe wûnder knapt Sebastiaan wer op. Dat is foar Arlette in grutte tsjinslach.
As Kiki, dy’t in jier yn de finzenis sitten hat, komt om te freegjen hoe ’t it mei de erfenis stiet,
fertelt Arlette dat de poerbêste sûnens fan har man, har twingt om mei geweld yn te gripen.
Hjirfoar hat se Percier, in âlde bookmaker, frege. Hy sil Sebastiaan, die’t elke dei op in stil plakje sit te fiskjen, yn it wetter triuwe. Uteraard ferrint net alles sa as pland en as Sebastiaan úteinlik achter de plannen fan Arlette komt, soenen de rollen wolris omdraaid wurde kinne.
Of dochs net…..

It lyk yn `De Cast`

Toanielferiening ‘De Cast’ sil de skriller ‘De moardner is ien fan ús’ op ’e planken bringe.
It stik spilet him ôf op in ôfdieling fan de psychiatryske ynstelling ‘Het land van Maas en Waal’ en begjint mei in praatsessy fan in tal minsken dy’t ‘lekker yn ’e war’ binne.
Ynearsten binne we tsjûge fan in repetysjejûn fan toanielferiening ‘De Cast’.
It is dúdlik dat der noch in soad oefene wurde moat.
Dan giet it stik fierder mei de try-out fan de skriller. Yn dizze try-out blykt dat Paul, dy’t de rol fan de bewenner Hank spilet, ynienen fuort is. As even letter it lyk fan Paul fûn wurdt, wurdt it spul fan need stillein. Alhoewol…
As Hank wer op it toaniel ferskynt en trochspilet krekt of wie der neat bard, ûntstiet grutte betizing en docht de fraach him foar… wêr hâldt werklikheid op en begjint fiksje?
It is fan belang om te neamen, dat it publyk yn in grutte (mooglik dûbele) rûnte om de spilers hinne sit.

De bernedokter

Thalia Sluyter is in pensjonearre bernedokter, se wennet, tegearre mei Giuseppe, dy’t har helpt mei fan alles en noch wat en mei har dochter (?) Beth, fier fan ’e bewenne wrâld yn in berch-/lânhûs mei in grut stek der omhinne. Thalia hat 6 eks-pasjintsjes útnûge.

Wylst Giuseppe kreas docht wat de dokter graach wol en Beth opsletten sit yn har ‘sel’ ferrint de besite fan de dames dochs wat rommeliger as dat dokter Thalia tocht hie. Beth ûntsnapt, in tal persoanen wurde wei yn it grutte hûs fan de dokter en de jierdeitaart sit fol sliepmiddels.
De reden wêrom’t de dames by dokter Thalia komme is dúdlik, mar wêrom wol de dokter eins dat de dames by har komme? Dit ôfgryslike geheim wurdt pas oan it ein ûntdutsen en fernuveret sawol de froulju as de taskôgers fan dit sinistere blijspul, dat humoristysk, spannend en ferrassend bliuwt oant it ein. In toanielstik dat it publyk bytiden yn it moed taast en de grutte tema’s net mijt.

De mysterieuze psychiater

Beppe Wilma skriuwt boeken. Detektiveboeken.
Omdat yn har nije boek in psychiater mei in trauma foarkomt, freget se har beppesizzer, dy’t sekretaresse by in psychiater is, om in rapport om mear te witten te kommen.
Mar beppe is ek alle dagen mei har freondinnen oan it breidzjen foar de bern fan flechtlingen. As se wer byinoar komme, sjogge de freondinnen it rapport en tinke se dat it oer Wilma giet.
Se wolle har op alle manieren helpe om har trauma te boppe te kommen en ien fan de freondinnen sil sels har neef, dy’t psychiater is, in kear meinimme om beppe anonym te observearjen. Beppe fynt it mar frjemd dat elk ynienen sa besoarge is om har en se freget har beppesizzer om es in kear mei har baas, de psychiater, te kommen en de freondinnen anonym te observearjen.
De beide psychiaters komme op itselde momint, se witte fan inoar net wat se binne. Der ûntsteane dan fansels hilaryske tastannen, mar de konklúzje fan de psychiaters is itselde: noch beppe noch de freondinnen ha in trauma, mar se ha wol serieuze twivels oer elkoars geastestastân en riede in behanneling oan.

Jo binne myn heit

By in doopplechtichheid fan de foarname famylje Gerlsma, wiist in ûnbekende frou Willem Gerlsma oan as har heit.
As hy it net is, wa dan wol?
Wylst de kosteres de minsken troch de tiid loadst, siket har dochter om de echte heit. Der is, behalve in doop, in begraffenis en in hast mislearre houlik, ek noch in ferkeard begrepen gedicht foar nedich om doch noch ta in ‘happy end’ te kommen.
‘Jo binne myn heit’ jout in leafdefol portret mei in knypeach nei it plattelân dat der net mear is, dêr’t elkenien syn plak hie, mar guon ek net.