Yn ienfâldige taal wurdt hjir it âlde Krystferhaal ferteld en útbylde. Om it ferhaal ta syn rjocht komme te litten kin foar de ferteller better in wat âlder bern keazen wurde. Mei wat oanpaste beljochting op de hoeken fan it toaniel is fan de sêne wol wat aardichs te meitsjen. It koarke kin by need achter de kûlissen wei sjonge.
Walter, in toanielskriuwer, hat in idee foar in nij stik op it tema houliksûntrou en freget it betinken dêroer neffens wenst oan syn bêste freon Huib.
De útwurking sa’t er dy ûnder hege spanning by stikjes en bytsjes oan de freon foarleit, makket Huib yndachtich op ‘e ferhâlding dy’t krekt hy der mei Walters eigen frou op neihâldt….
In dramatysk barren út ‘e tiid fan lang ferlyn doe’t yn ‘e grutte stêden de striid om in pear sint lean mear foar de arbeiders faak útrûn op reboelje tusken wurkwilligen en stakers, as grutte kloften plysje en soldaten de strjitten opstjoerd waarden om opstannelingen del te bêdzjen.
‘Op foar de frijiheid op! Fuort mei de slavernij. Weits op, weits op! Foar ’t hillich rjocht fan minsken stride wy.’