Tsjoeboekov is yn de salon fan syn lânhûs, as Lomov yn sjaket binnenkomt. Al gau docht bliken dat Lomov om de hân freegje wol fan Natalja, de dochter. Dat stiet de heit wol oan. As Natalja komt begjint Lomov in wiidweidich ferhaal en komt by it kowegreidsje út dat fan him is, mar Natalja seit der wis fan te wêzen, dat it fan harren is. De rûzje rint sa heech op dat Lomov de doar wiisd wurdt. As Natalja dan heart wat de reden wie fan syn kommen, wurdt Lomov werom roppen. Dan komt it petear op de hûnen fan beide famyljes. Dizze rûzje rint sa heech op dat it liket as sil Lomov foar de eagen fan Natalja stjerre. Dat falt lykwols wat ta en se falle inoar yn ‘e earmen. As de rûzje noch ris op ‘e nij ûtbarste sil, ropt de heit gau om sjampagne.

De widdo Jelina hat har alhiel ôfsletten fan de wrâld, om’t se sa’n fertriet hat om har ferstoarne man, dy’t har eins altyd min behannele hat. Dan ferskynt Smirnov, in jonge lâneigener. Hy easket it jild op dat er noch fan de ferstoarne barre moast. Hy kin dat lykwols net earder krije as moarn, as de rintmaster der wer is. Dat duorret him te lang, hy wol no jild sjen. Hy makket Jelina út foar alles wat mâl is. De rûzje rint sa heech op dat Jelina mei him duellearje wol. No’t er sjocht hoefolle piid der yn it frommes sit wurdt er opslach fereale. As it hiele personiel opdraaft om de bedriger te ferjeien, sjogge se it pear hertstochtlik yn elkoars earmen.