Unferwachts komt de skoanmem fan Eric in wike útfanhûs en se nimt har suste rek mei. In frou sûnder miening en net sa snugger. Dit jout net allinnich de noadiche spanning, mar ek noch ris de meast kranksinnige, humoristyske situaasjes. Hielendal as se konfrontearre wurdt mei in wiersister of better sein in oplichtster út it sigeunerkamp.
Yn it koart in toanielstik dat bol stiet fan de humor wêr’t de meast ûnferwachte situaasjes inoar yn rap tempo opfolgje.
Sil, de hertstochtlike strânjutter, weaget as minskerêder meardere kearen syn libben. Hy rêdt út de wylde see in lyts famke út in boatsje fan in Sweedske brik, dy’t op it strân slein is. Sil neamt it famke Lobke en nimt har yn syn húshâlding op. Se bringe har grut mei harren beide soannen, de drokke Jelle en de sêfte Wietse.
Bewurking fan de ferneamde roman.
Mefrou X moetet mefrou Y yn in kafee. Ut de monolooch (mefrou Y seit gjin wurd werom), docht bliken dat dizze mefrou Y eartiids in ferhâlding hie mei de man fan mefrou X. Eartiids wiene se freondinnen, mar hiel fyntjes en gemien wriuwt mefrou X mefrou Y de ‘feiten’ yn (of wat der foar troch gean moat): hoe lokkich sy hjoedendei wer is mei har man en hoe allinnich mefrou Y no wol net is.