Kraanfûgels…?

/in /door

Yn in hotel, oan ‘e râne fan it bosk, stean twa tafels ree foar it moarnsiten. Oan de iene tafel sit in frou te wachtsjen op har man dy’t foar it moarnsiten oan ’t joggen is. Oan de oare tafel sit in man te wachtsjen op syn frou, dy’t nei de kapper is?
De betsjinster oan de tafel fan de frou suggerearret dat har man by syn ‘couling down’ grutte belangstelling foar de froulju hat. De ober oan de tafel fan de man suggerearret dat syn frou, wierskynlik mei grutte belangstelling stiet te sjen nei de mannen har ‘couling down’, wat liket op it balts gedrach fan de Kraanfûgels. Nei lang wachtsjen stappe de beide gasten op. It blykt dat se elkoar kenne. Se beslute om der tegearre in ûnferjitlike dei fan te meitsjen. Mar dat wie net de bedoeling fan de ober en de betsjinster, se bliuwe ferslein efter.

Oan ‘e ein fan de asperzjetiid

/in /door

Kittiy, Annie en Francien binne suskes. Annie hat mei har dochter Sophie in kapsalon.

Oant jongste suster Francien beslút de stêd te ferlitten en har suskes op te sykjen, liket der neat oan ‘e hân yn it rêstige doarp wêr’t de oaren wenje. In, foar it each, perfekt houlik foar Kitty, in op ‘e klippen rûn houlik foar Annie en hielendal gjin houlik foar Francien. Wylst de lêste asperzjes út de grûn helle wurde, makket âld sear romte foar nije pine.

Susters, memmen, dochters: famyljebannen dy’t net fuort te poetsen binne. Al besiket elk syn gong te gean, hjoed of moarn komme se elkoar wer tsjin. En as dit bart oan de ein fan de asperzjetiid kinne we fan ien ding wis wêze: de asperzjebêden binne net de iennichste dy’t leech binne.

De potfisk

/in /door

“De Potfisk” is in komeedzje en giet oer twa susters, Mia en Roas en harren mem, Ingrid Visser. De beide susters binne tige ferskillend fan aard. Fierders is der noch in freon, Walter v d Werff, dy’t alderhande karweikes foar Ingrid docht. Hy is noch in âld skoalfreon fan Mia en Roas. As Roas thús komt út Bangkok, omdat heit ferstoan is, lit Mia har witte dat mem begjint te demintearjen en dat it sa net langer mear kin. Nei heit syn kremaasje, wit mem net wêr’t heit útstruit wurde moat. Se wienen trout, dat wol, mar dêr wie ek alles mei sein. Mem wol fuort, oare omjouwing, se wol reizgje. Se giet nei Bangkok, nei Roas en nimt de urn mei. As mem yn Bangkok in oaljefant keapje wol en letter in oanspielde potfisk wer werom de see yntriuwe wol, begripe de beide susters dat it nei alle gedachten net goed komt mei mem.