In rike keapman byldet him yn dat hy fan aadlike komôf is. Om by de hearen en dames fan stân yn in goed bledsje te kommen, wringt hy him yn de meast komyske bochten.

Monsieur Jourdain hat it heech yn ‘e bol. Hoewol ‘t hy mar in keapman is, is hy it leafst yn it selskip fan de adel. Hy hat genôch jild om djoere klean oan te skaffen en om him te bekwamen yn sport, keunst en wittenskip. Hy hat in skermlearaar, in muzyklearaar, in dûnslearaar en in filosofielearaar yn tsjinst. As in parmantich man lit hy him ûnderwize, wylst er gjin inkeld talint hat. Jourdain wurdt, sûnder dat hy dat merkt, troch elkenien foar de gek hâlden. Oan it ein stiet er echt foar skut mar ek dan libbet er yn ‘e waan dat er in man fan ‘e wrâld is troch waans ieren blau bloed streamt.
De moraal fan dit ferhaal: wa’t heech fljucht kin leech falle.