Hillige gloede

Op yntegere en minsklike wize is yn dit stik it probleem eutanasy behannele; it pynleas deadzjen fan ûngenêslik siken.
In mem jout har sike soan in te grutte doasis fan in sliepmiddel. De frou fan de pasjint is fereale wurden op syn broer, dy t mei ferlof yn it lân kommen is. Dizze leafde hat gefolgen hân. De ferpleechster is fereale op har pasjint en as de dokter foar syn ferstjerren in ûnskuldige deadsoarsaak opjout, wol sy dat justysje tuskenbeiden komt om de de deadsoarsaak offisjeel fêst te stellen. Dit makket de sfear, dy’t nei de dea yn ‘e hus hearsket, tige benearjend. Njonken de mem en de dokter spilet ek de buorman, in âld plysje-autoriteit, hjirby in rol. Nei de beskuldiging fan de ferpleechster dat der in moard begien is komme we min of mear yn de sfear fan in skriller. De selsmoard-teorie blykt ûnhâldber. De ferpleechster fynt yn it feit dat de frou fan de ferstoarne yn ferwachting is in motyf om har fan moard te beskuldigjen. Fan de man kin it bern, fanwege syn ynvaliditeit, ommers net wêze.
Dan docht de mem de bekentenis fan har yngripen yn de natuerlike rin fan it libben. Sy fiert as argumint foar har died it lijen fan de slim sike soan mar ek fan syn jonge frou oan. Sy moat neist him libje sûnder dat har natuerlike libbensfunksjes in kâns krije. De ferpleechster kin har leafde foar de pasjint net mear ferbergje en set dizze yn tsjin de leafde fan de mem, dy’t se feroardielet. Lykwols jout se it lang om let op.

In sinterske opera

It stik spilet him ôf yn de ûnderwrâld fan de Londens wyk Soho, wêr’t MacHeath, alias Mackie Messer omgong hat mei Polly, de dochter fan de bidlerskening Peachum en tsjin de heit syn sin mei har trout. Peachum probearret MacHeath oan de galge te bringen. MacHeath belânet yn ‘e finzenis en ûntsnapt troch syn relaasje mei Lucy, dochter fan de polysjesjef. Peachum wurdt woest en driget mei in massale opkomst fan bidlers tidens de kroaning fan de keninginne. Brown wurd hjir sa bang fan dat hy MacHeath lykwols oppakke lit. It liket derop dat Macheath op it ein terjochte steld wurde sil, mar hy kriget op it lêste momint graasje fan de keninginne en wurdt ferheven ta te adel. Dêrmei wurdt ekstra oanjûn dat it allinnich in toanielstik is.

De leafde fan Don Perlimplin en Belisa yn syn tún

Don Perlimplin, in rike âldere man, trout mei de moaie Belisa. Al yn’e houliksnacht bedraacht se him mei fiif mannen. Perlimplin syn winsk is dat sy, al wie it mar koart, him leaf hat. Foar dit doel presintearret er himsels as in heimsinnich hear, dy’t yn it tsjuster by har komt en brieven stjoert. Sa wit hy har leafde te winnen. Belisa wol dizze man graach fan tichtby besjen en Don Perlimplin soarget foar in moeting. By de moeting komt hy as himsels en seit dat er de heimsinnige hear deadzje sil. Wat letter fynt Belisa in ferwûne man en sjocht se dat it Don Perlimplin is dy’t, om har te befrijen, de hân oan himsels slein hat.

De man dy’t himsels tekoart die

Haadpersoan is in ienfâldige arbeider sûnder wurk, Semjon, dy’t it slim fynt dat syn frou him ûnderhâlde moat èn dat skoanmem ek noch by harren ynwenje moat. De ûnfrede fan Semjon liedt ta rûzjes en ta it misferstân dat hy der in ein oan meitsje wol. Hy lit harren yn ’t earstoan yn dy waan en as der allegearre frjemde figueren op besite komme dy’t sa’n selsmoard foar har eigen doelen brûke wolle, begjint Semjon him stadichoan in held te fielen.
Der wurdt in ôfskiedsmiel oanrjochte, mar as it der op oan komt, giet Semjon der foar omlizzen.
Dat doart er net te sizzen tsjin de lju oan wa’t hy syn ‘heldendied’ opdroegen hie. Oant flak foar de begraffenis nimt er him foar om syn belofte nei te kommen… Pas op it tsjerkhôf springt er út ‘e kiste en bekent dat er him net foar oaren opofferje wol mar libje!
In kluchtige komeedzje mei in swart rântsje.