In skriuwer hat op jonge leeftyd syn frou ferlern en is foar de twadde kear troud. Foar de stof fan syn boek wol er wolris ûnderfining opdwaan mei it kontakt dat guon minsken hawwe kinne mei ferstoarne persoanen. Hy noeget dêrta in frommeske út, dêr’t fan bekend is dat se as medium kontakt mei guon fan de ‘oare kant’ bewurkje kin.
It slagget har by it opfieren fan in séanse dat de skriuwer syn earste frou har as ‘ferskining’ oan him foardocht. Hy kin har sjen en mei har prate.
Syn twadde frou kin har hearre noch sjen, tewyl’t dy der wol by is as har man mei syn eardere frou praat. Dat jout oanlieding ta ûnwêzenlike petearen omdat de twadde frou réagearret op syn praat mei de earste. Se wurdt dêr sa oerémus fan dat se har mei de auto dearydt.
Dan binne beide froulju ‘oan ‘e oare kant’ en kinne sawol mei him as mei elkoar prate.
Dêr tuskentroch hat frou Travaille, it medium, eins allinne mar belangstelling foar de wize dêr’t de ferskiningen op ta stân komme en mar amper foar de minsklike problemen dy’t dêr mei anneks binne. Foar har is it hichtepunt as bliken docht dat it it tsjinstfamke Elske is dy’t de ferskiningen sjen kin.
By einbeslút docht Travaille op oanstean fan de skriuwer har bêst om de beide ferskiningen wer ‘oergean’ te litten nei de ‘oare kant’.
Net hielendal wis fan har saak, riedt se de skriuwer oan om safier mooglik fuort te gean fan it plak dêr’t alles him foardien hat. Dat docht er…..