In pear froulju fiere aksje tsjin de plannen fan de gemeente.
Se wolle in âld feilinggebou oankeapje foar allerhanne akiviteiten.
Ien fan de aksjefierende froulju wurdt sjantearre, mei bleatfoto’s, om hjir tsjin te stimmen.
Se moat hjirfoar in sit nimme yn de gemeentried.
Der mei net ien achterkomme dat it feilinggebou no brûkt wurdt as drugslab.
Bertus, frijfeint en breklik, wennet op himsels. Al rekket syn wenkeamer sa stadichoan aaifol mei allerhanne rotsoai, hy fielt him der noflik by.
Syn maat Rein mient dat er de boel wat yn ’e gaten hâlde moat, mar folle helpt it net.
As buorfrou Maria, troud mei Magdalena, de gemeente ynljochtet oer de rotsoai by Bertus, stjoert dy in maatskiplik wurkster dy’t besykje moat de boel by Bertus wer wat op regel te krijen.
As Saakje, Bertus syn suster, nei tweintich jier út Dútslân wei op besite komt mei har ûnderdienige man Nelis en dan ek noch ien en al each is foar it âld skilderij wat by Bertus oan ’e muorre hinget, wurdt Bertus syn rêst grouwélich fersteurd.
Dit ferhaal spilet him ôf yn Ingelân, Londen.
Fjouwer manlju, eks-kriminelen op leeftiid dy’t yn it ferline alle fjouwer fêst sitten ha foar bankrôven, beslute om noch ien kear in grutte kreak te setten.
It inisjatyf leit by Albert, dy’t it libben mar ientoanich fynt en de spanning, de sensaasje en it risiko mist.
As Albert it plan foarleit oan syn maten Collin, Brian en Danny ferslite se Albert foar gek.
Hoesa nochris it risiko rinne om pakt te wurden? Dochs slagget it Albert om syn maten oer te heljen.
Fjouwer manlju dêr’t it jongste ôf is, dy’t noch ien kear in kreak sette sille… mar dat plan kriget in kear der’t net ien op rekkene hie.