Pastoar de Bonte hat de biskop en syn Afrikaanske sustergemeente Bouli-Bouli om jildlike stipe frege, omdat syn parochy yn jild pine sit. Dit fanwege út`e hân rinnende kosten, wêrûnder bygelyks de rekken fan de pleatslike drankhannel. Om te sjen oft de parochy noch wol “libbensfetber “ is, stjoerd de biskop syn sekretaresse, dy`t him in posityf of negatyf advys jaan sil. Dizze noartske frou sit de pastoar hieltyd efter de fodden en as it oan har lei, waard de parochy fuortendalik opdûkt. Ek de taseine stipe út Bouli-Bouli pakt hielendal net út lykas de pastoar hope hie. Foardat hy it wit rinne der manlju mei pistoalen yn syn parochy, klinke der nachts de meast freeslik lûden, wurdt it rioel iepenbrutsen en besiket men him om te keapjen om de regels yn`e tsjerke, te oertreden. Wannear hy dan ek noch ris de skeve hoanne fan de tsjerketoer helje moat en de meast waansinnige ferhalen oanhearre moat yn de bychtstoel, wurdt it sels de meast betûfte pastoar it wol ris tefolle. Mar in net goed funksjonearjende pastoar soe fansels hielendal de deastek foar de parochy wêze. Om har baantsje behâlde te kinnen betinkt skjinmakster Wilma in rêdingsplan, wêryn se ek koster Kees meisleept. Dizze leau`t folslein net yn`e goede ôfrin fan dit dwylsinnige plan en moat as klapstik ek noch ris in houliksmis tusken in hottefyljende breid en breugeman ta in goed ein bringe. Koart sein: in gebed fol kolder mei in ferrassende ein…..wêrby it hiele publyk as figurant meispilet.