Paspoart

Aurora wol de Nederlânske nasjonaliteit oanfreegje, omdat se tinkt dat dat har libben yn Nederlân makliker meitsje sil, en omdat se ek stimme wolle kin by de earstfolgjende provinsjale en de lanlike ferkiezings. Boppedat wol se dat har soantsje Bernardo yn Nederlân deselde kânsen krije kin as syn klasgenoaten; as sy de Nederlânske nasjonaliteit kriget, wol se dy trochjaan oan Bernardo.
Op it stedskantoar treft se Ingrid, dy’t fynt dat it minsken net te maklik makke wurde moat om de Nederlânske nasjonaliteit te krijen. Einlik wol se dat soks hielendal net bart. Der binne al genôch minsken dy’t in Nederlânsk paspoart krigen hawwe sûnder de taal te praten of ús gebrûken te kennen, fynt se. Hoe sil dit gean?

Neat te ferbergjen

Sân goede freonen (trije troude stellen en ien allinnesteande) hawwe ôfpraat foar in itentsje. It is de jûn fan de eklips, de moanneferstjustering.

Se beslute by wize fan spul om har mobile telefoans ûnder it iten op tafel te lizzen en elk berjocht (sms, app, e-mail) en elk telefoantsje dat binnen komt fuortendalik mei-inoar te dielen, om te bewizen dat se neat foar elkoar te ferbergjen hawwe. Wat fierder as de jûn foarderet, wat mear geheimen der oan it ljocht brocht wurde. It docht bliken dat de freonen minder fan elkoar wisten as se ynearsten tochten…

 

Dekôr: Foar it grutste part in appartemint dêr’t it itentsje plak fynt. Sênes binne ôfwikseljend yn de keuken, op it balkon, yn de wenkeamer, yn de hal en yn de badkeamer.