It draait yn Mem allegeare om Anna Fierling. Dizze mem reizget as merketintster achter de legers oan. De oarloch is harren breahear. Troch de hannel kin se har trije bern yn libben hâlde. mar dyselde oarloch nimt har bern ek by har wei. In koart gegeven mei in soad ynhâld: in frou dy’t wurket foar har bern, ta skea foar har bern.
Rûn Rjocht is in pleit foar leafde en opoffering en slút hielendal oan by de diskusje fan hjoed-de-dei oer leefberens en wurkgelegenheid op it plattelân. Yn in meislepende, muzikale en humoristyske foarstelling is dy aktuele problematyk ferweve mei it ferhaal fan de stedehâldersdochter Gaja. Dy kin, troch in traumatyske ûnderfining, fan jongs ôf oan net prate. At der yn it lân in wiksel fan de macht ta stân komt, wurdt har heit fermoarde en flechtet har mem sûnder Gaja. De tsjinstfaam Frouck nimt de noed foar Gaja op har, mei alles wat dêr efterwei komt. As in oantal jierren letter yn fredestiid, de mem oanspraak makket op it âlderskip en it erfrjocht, komt it ta in rjochtsaak. Yn de rjochtsaak rint it ferhaal fan de stedehâldersdochter Gaja, syngroan mei de diskusje oer it plattelân fan hjoed-de-dei.
Yn in opskuor jaande en ûnferjitlike rjochtsaak wurdt der in antwurd socht op de fraach wa’t de úteinlike sizzenskip oer Gaja en dermei oer de grûn krije sil.
De rike heareboer Puntila is in man mei in twaslachtich karakter: noflik, gesellich en royaal as er de noadige gleskes achteroer slein hat, mar o wee as nochteren is – wat aldergeloks net sa hiel faak foarkomt – dan gedraacht er him suver as in beest. Syn dochter, mar ek it personiel wit der fan mei te praten, spesjaal syn sjauffeur Matti. Matti op syn beurt wit syn master aardich te bespyljen, balansearret dêrby bytiden op it sloppe koard, mar hat tefolle gefoel foar eigenwearde om misbrûk fan de situaasje te meitsjen. Likegoed, of miskien wol krekt dêrtroch, kin ek hy net oan konflikten op de State ûntkomme. En dat hat gefolgen…
Puntila is al mei al in fleurige komeedzje oer ryk en earm, mei ûnder dat fleurige laachje de noadige Brechtiaanske (iroanysk ferpakte) maatskippijkrityk.
In selskip oan it brulloftsmiel: wat yn it begjin in goed boargerlike brulloft liket, wurdt yn’e rin fan it stik in mislearre feest. De heit fan’e breid fertelt fierst lange ferhalen, it selsmakke húsrie blykt net te hâlden, de freon fan’e brêgeman sjongt in goar liet en de breid blykt yn ferwachting te wêzen. As de gasten fuort binne skammet it breidspear har, mar úteinlik binne se dochs lokkich meielkoar en kin it harren net mear skele oft it bêd wilens de houliksnacht ek ynsakket.
Dit stik giet oer mem Koeraazje, dy’t mei har bern yn de tritich – jierrige oarloch rún reizget mei har wein. Sy libbet fan de oarloch, om’t sy spullen út har wein ferkeapet. Se hatet de oarloch, mar oan de oare kant hat se de oarloch nedich om te oerlibjen.
It stik giet oer minsken dy’t in húshâlding begjinne wolle en benammen oer de idealistyske ideëen dy’t se dêrby hawwe. Alles rint like bryk troch it skynhillige gedrach fan de minsken. Sa op it each hâldt elk him oan ‘e regels, mar ûnder it oerflak broeie de lusten en ûnlusten; oergeunst en ûndergrûnske gefoelens fan haat dogge ûnderstek oan de respektfolle omgongsfoarmen meiïnoar. Sa stoart alles yn inoar. De idealen en ek it meubilêr, dat troch de brêgeman sels makke is, sakje beide ta hilariteit fan de gasten stadichoan yninoar. Dizze groteske wrâld fan Brecht, mei syn bitterheid en syn fertier, genot en fertedering, sin en tsjinsin, jout in helder byld op it begrutlike heapke minske; fjochtsjend foar syn bestean fol mei eangsten en winsken.
Keulen, 1935. In reinige sneintemiddei. Man en frou freegje harren eangstich ôf wat oaren minsken fan har tinke. Sa swije se fluch as it tsjinstfamke deryn komt en binne se deabenaud dat sy hearre sil dat de man krityk hat op it polityke systeem. Sels fan harren eigen bern binne se bang dat dy heit en mem ferriede kinne.
Stik oer de paranoia ûnder de nazi-diktatuer fan de jierren tritich.
(Kin hiel goed los spile wurde.)
Frankfort, 1935. In frou pakt senuweftich har koffers yn en telefonearret dan in ferskaat tal minsken. Hjirút docht bliken dat sy fan doel is om te flechtsjen nei Hollân. Se is in joadske frou en wol
har man net langer yn gefaar bringe. Boppedat is ek dúdlik dat man en frou troch de spanningen útynoar groeid binne.
As de man komt seit se dat se fuort sil, mar hy makket him sels wiis dat it net mear as in tydlik útstapke wêze sil.
In polityk stik oer in Andalusyske fiskersfrou ûnder de Spaanske boargeroarloch.
Frou Carrar hat twa soannen. Har man is stoarn yn it ferset. Se besiket har jonges mei alle macht út it ferset te hâlden ek al sizze oaren dat se harren gean litte moat. Op’e jûn dat it stik spilet is der in belangrike striid oan’e gong. Út it hûs wei binne de kanonnen te hearren. De aldste soan, Juan, is te fiskjen. De broer fan frou Carrar komt lâns om gewearen te heljen. Hy besiket harren út te lizzen dat se net feiliger binne as se harren net fersette tsjin de macht fan Franco, en dat se der neat mei winne. Frou Carrar hâldt fol dat ien dy’t fjochtet, deade wurde sil.
Dan wurdt Juan binnen brocht. Hy is dea sketten, as boarger. Frou Carrar wurdt sa fûl, dat se de gewearen pakt, en mei har broer en jongste soan sil se dan te fjochtsjen.
Yn dit stik brûkt Brecht de easterse fertelwize om yn parabelfoarm krityk op’e maatskippij te jaan. De Sineeske provinsje Sezuan wie doedestiids frij korrupt en westers oriïntearre.
Trije goaden komme op ierde om út te sykjen oft de wrâld sa bliuwe kin, of dat der wat feroare wurde moat, en of de minsken wol goed binne. Se sykje ûnderdak yn Sezuan. De prostituee Shen Te wol de goaden wol herbergje omdat se har goed betelje. De goaden binne oertsjûge, sy is in goed minske. Fan it jild dat se kriget kin se in tabakswinkel keapje. Se wurdt fan alle kanten lestich fallen troch parasiten en waarmmielrinders dy’t fan har profitearje wolle. Sels de wurkleaze Sun, dy’t se rêden hat doe’t hy himsels ophingje woe en dy’t se leaf hat, is it om it jild te dwaan. Om de holle boppe wetter te hâlden praat se fan har sabeare neef Shui Ta, dy’t in hiel sterke keardel is. Sy ferskynt sa no en dan ek as Shui Ta; yn dizze gedaante hat se folle mear macht. It boadskip fan dit stik wurdt hjirmei dúdlik: as goed minske kinne je net oerlibje op dizze wrâld. Sa hat Shen Te ek de kant fan Shui Ta nedich yn har persoanlikheid. Shui Ta wurdt úteinlik oppakt want hy wurdt fertocht fan moard op Shen Te. De goaden sille him berjochtsje. Se binne fertwifele as se Shen Te’s ferhaal hearre: it lot fan in goed minske is net bêst en dat wolle se net op harren gewisse hawwe. Se beslute dat de wrâld sa korrupt bliuwe moat as er is, dan rêde de minsken har it beste. Se litte Shen Te yn wanhope achter.