De famylje Grientetún

De famylje Grientetún hat menear Balgehak, in âldere frijfeint, útnoege ris op de tee te kommen. Balgehak sjocht wol brea yn it kontakt mei de famylje, sa fertelt er de faam: hy hoopt dat se ynvestearje kinne yn syn âldedeifoarsjenning. Mar der kriget er de kâns net foar. Dizze minsken binne sa mei harren sels dwaande. Menear en mefrou Grientetún hawwe in min houlik en ûnder de tee wurdt der fochten. Sawol mei taal as lichaamlik wurdt de striid hieltyd fûler. Op it lêst stiet Balgehak tusken harren yn wylst de frou mei in revolver op har man sjitte wol. Hy wurdt yn syn bil sketten. De boel wurdt yn brân stutsen en ta beslút kriget er noch in amer wetter oer him hinne.

Brulaap

Brulaap sit te kaarten yn ‘e kroech; hy kin mar min fuort komme. Dan komt der in man yn, dy’t him fertelt dat er al jierren troch syn maitresse besoademitere wurdt. Brulaap leaut der neat fan, mar hy is wol fan doel om ien en oar út te sykjen.
As er thús komt docht bliken dat der wol in man yn ‘e hûs is en hy wurdt poer! Mar Adèle wit him del te bêdzjen en se leit út dat se de man net ken… As de man út ‘e kroech – dy’t yn deselde flat blykt te wenjen – oanbellet, krijt dy der fan lâns, want wa soe Adèle no net leauwe? In oanrieder!
NB Fan dit stik hat de skriuwer ek in roman makke.

De kommissaris is de minste net

Nijsgjirrige ienakter foar wa’t ris wat oars as oars wol.
De kommissaris hat alles tip-top foarinoar. Hy is in stipte man en alles giet neffens regels en sa’t it heart.
Hy behannelet alle saken as wiene it moardsaken. Mar op in dei komt der in gek, dy’t him bedriget mei in pistoal en dan rekket de kommissaris alhiel fan ’t sintrum.
Hy wurdt yn in kast opsletten en letter troch syn aginten wer befrijd. En dan lit er alles ta, wat earst net mocht….