Ik kin der neat oan dwaan
In echtpear is tige besoarge oer it lange weibliuwen fan de mem.
Se besykje elkoar der fan te oertsjûgjen dat se der gjin skuld oan hawwe, mar tagelyk fiele se har wol skuldich.
En dan komt mem…
In echtpear is tige besoarge oer it lange weibliuwen fan de mem.
Se besykje elkoar der fan te oertsjûgjen dat se der gjin skuld oan hawwe, mar tagelyk fiele se har wol skuldich.
En dan komt mem…
In mem wachtet nei de Twadde Wrâldoarloch, op de thúskomst fan har soan.
Der komt noch in oar mei, dy’t de wierheid, oer wat der werklik bard is, oan it ljocht bringt.
Yn in krante stie: ‘…by in hússiking waard in jongeman yn in koai oantroffen. Ut in wiidweidich ûndersyk die bliken dat dizze ôfsûndering frijwillich wie’.
Dit stik makket dúdlik wat achter dit nijsgjirrige kranteberjocht sit.
It stik spilet yn Itaalje. De haadrolspiler kin it folsleine wurk fan Tjechov út ‘e holle. Hy libbet yn in koai, is betiden sels (hast) Tjechov. It hâlden en dragen fan elkenien wurdt ferlike mei de figueren fan Tjechov.
De hiele famylje en de oantrouden libje om de koai hinne.
Foaral de mem, mar ek de oaren, besykje him út de koai te krijen.
Neffens it kranteberjocht slagget dat dus net.