Ingeborg

/in /door

Ingeborg is troud mei Ottokar. Hy is in goede man, mar hy is in bytsje ferfeelsum. Dat fynt sy, mar dat fynt hy sels ek. Hy ferwachtet dat as sy in flotte jonge man fynt, dat se him bedrage sil. Se krije ûnferwacht besite fan in flotte jonge man, Peter. Peter hat te meitsjen mei de oarsprong fan de leafde tusken Ingeborg en Ottokar; Ingeborg hie as skoalfamke ferkearing mei harren freon. Dizze freon soe fan skoalle stjoerd wurde omdat hy in kear skûltsjesetten hie om mei Ingeborg te wêzen. In oar hat him doe rêden troch de skuld op him te nimmen. Ingeborg waard doe fereale op dizze foar har ûnbekende held. Ottokar makke har wiis dat hy dy held wie. Peter komt nei lang wifkjen om syn gelyk te heljen: hy wie dy held. Sadree’t Ingeborg dit wit hâldt se ek fan him, lykwols sûnder har leafde foar Ottokar te ferliezen. En dat is ek de status quo wêr’t it stik mei einicht: Ottokar krige gelyk, syn frou bedraacht him; Ingeborg kin net kieze en Peter kin it net oer syn hert krije om Ottokar syn frou ôf te nimmen.

Elk fynt syn master

/in /door

Bernerjochter mefr. Berkhof hat in pear fammen feroardiele ta tichthússtraf. As se wer frij binne, wolle se har op har wreekje, en dat koart en goed, en dat sil wêze as se, wapene mei in revolver, mefr. Berkhof’s wurkkeamer ynkomme, wêr’t se net allinne har ‘slachtoffer’ mar ek dy har help yn’e húshâlding, oantreffe.
De rêst, dy’t der fan mefr. B. útgiet, tewyl ’t se mei deasjitten bedrige wurdt, bringt Tine en Karin wat fan’t sintrum.
Der folget in lang petear, mar by eintsjebeslút sette de fammen ôf, neidat bliken dien hat dat harren revolver fanwege de 4 neppatroanen neat foarstelt en de rjochter krekt op’e tiid troch in eardere kollega fan de fammen op’e hichte brocht is fan harren plannen. As mefr. Berkhof tasein hat, dat se fan it gefal gjin wurk meitsje sil, hawwe wraakgedachten plak makke foar tankberens.

De dûme hûn

/in /door

Johan, de húsfeint by Professor, hat eartiids oan it toaniel west. Yn dy tiid hat syn frou it oanlein mei in kollega fan him en hat er syn berop opjûn.
Dûbele ûnderfiningen sadwaande mei trijehoeksferhâldingen komme him goed fan pas, no ’t professor yn in soartgelikense sitewaasje sit.
En op ‘e nij spilet er syn rol treflik en wit er de professor op in deeglike en tagelyk fermaaklike wize fan syn konkurrint ôf te helpen.

De moardner

/in /door

Yn in jachthûs stiet in tafel dutsen foar 4 persoanen: in jonge kreaze frou, har man, in jachtfreon en in húsfreon (apteker). De jongkeardel en syn jachtfreon binne der mei it gewear op út. It is jûn en ûnlijich waar. De apteker fertelt de frou fan eardere jachtpartijen en dan twa gefallen, dêr’t ien by deasketten wie. Beide kearen hie der sprake west fan oergeunst ûnder de manlju op it besit fan in oar syn frou.
It docht bliken dat de jonge frou en de s.n. jachtfreon wat dat oengiet ek net alhiel frijút geane. Sadwaande krije de ferhalen fan de apteker wat in nuvere bysmaak.
Op it lêst komt de jongeman allinne thús en wit eins gjin ferklearring te jaan wêr’t syn gast bleaun is. De jonge frou besiket him út te kloarkjen hoe ’t alles by de jachtpartij om en ta gien is, mar kin it krekte net rjocht gewaar wurde. Se giet der lykwols fan út dat har man de freon deasketten hat en as de plysje by de doar komt, bychtet se har man op dat se in ferhâlding mei de freon hat, mar dat it ôfrûn wêze sil. Dan komt de freon foar ’t ljocht mei de ein, dy’t se earst net fine koene.
By eintsjebeslút is der dus gjin moardner, hat it jongwyfke har bycht dien en betterskip ûnthjitten foar har man oer.
De plysje kaam om in kuorfol jirpels…