De seekapitein Oelke mei fan syn frou Jildou net in hûn meinimme om’t se sa skjin is dat se gjin bisten yn’e hûs hawwe wol. Oelke giet dan lilk fuort en komt net wer thús. Jildou feroaret fan betinken, is tige ûnwennich en begjint ek wat minder krekt te wurden op it wurk.
Nei ferrin fan jierren komt Oelke mei stoarmwaar oan’e wâl mei de hûn en is fansels tige wolkom. In stik mei gâns libben, fral troch de ôfwikseling fan it toaniel (it twadde bedriuw spilet bygelyks yn’e haven); der is hiel wat lokale kleur yn oanbrocht.