Wat bisto leaflik

/in /door

Hinke Tolsma wennet har hiele libben al op in âld boerespultsje. Hier hoecht se net te betjen, want de âldboer, eigner fan it pleatske, hie yn syn testamint opnimme litten dat se as tank foar trouwe tsjinst it rjocht fan wenjen hie. De erven sitte dêr wol mei, it pleatske kin no net mear frij fan bewenjen ferkocht wurde. De priis is dêrtroch net sa heech en dat laket Doede Rypstra, de swietwarefabrikant, wol ta. Hy keapet it boerspultsje op hânslach! Rypstra wol dalik mar gebrûk meitsje fan it pleatske, want hy siket rêst, mar dy rêst fynt er net! Noch slimmer.. it wurdt slim ûnrêstich om him hinne, Hinke dy’t okkult bejeftige is, makket Rypstra njonkenlytsen sa gek, dat er om fan har nuvere fratsen ôf te kommen it pleatske mar wei jout.
Doede Rypstra keart werom yn de skoat fan syn famylje en Piter Post hat lang om let sukses by Hinke.

Houliksperikels

/in /door

Hessel en Anke Boustra binne 7 jier troud en útsjoen op elkoar. Hessel is arsjitekt en sit in soad efter syn buro; as er thús komt, jout er him del op de bank mei syn fakliteratuer en syn fransk konjankje. Anke hat hjir sa stadichoan skjin har nocht fan. Se wiist him derop dat in houlik net allinne út arbeidzjen, reizgjen en fiere lannen besjen bestiet, mar dat de fundearing fan in houlik bestiet út leafde en respekt foar elkoar. Se beslute om 6 wike apart op fakânsje te gean en dan in beslút te nimmen: trochgean of skiede. Hessel wol graach witte wat syn frou docht en ropt de help fan syn buorman, in advokaat, yn. Buorman warskôget Hessel foar de gefolgen fan dizze 6 wike. Anke freget buorman itselde: hâld in eachje op Hessel. Anke besiket om wat te reservearjen op in eilân en Hessel sil sa as it hjit nei Parys. Op de dei fan de fakânsje giet Hessel krekt sa as oars kreas yn’t pak nei kantoar en sjocht Anke alhiel net stean… Dan fynt der in metamorfose plak en sjogge se yn dat leafde alles oerwint.

Oan ‘e kant fan ‘e poel

/in /door

Mindert Meindersma hat oan ‘e kant fan in mar in simmerhúske kocht, dêr’t er mei frou en dochter de rêst siket. Hja binne dêr noch mar krekt of dêr komme harren âlde buorlju al op besite en dat dat no sa akkordearret.. Mar it is noch net moai genôch, want dêr klopje ek noch in omke- en muoikesizzer mei de faam by harren oan. De âlde buorlju prate krekt salang dat harren caravan komt njonken it simmerhúske te stean, mar dêr komt trammelant fan, want de boer oer waans lân ’t hja moatte komt yn ferset. Mei it hieren fan in pream en dêr de caravan op, liket it probleem oplost te wêzen, mar de caravan komt tusken wâl en skip te hingjen, en dan hawwe se de boer wer nedich. Aldergeloks hat dy boer in soan dy’t wol smucht op Meindersma syn dochter hat, wat op it lêst ta in freedsume oplossing liedt.
Hjir trochhinne spilet it oeral heljen fan de caravan en it stellen fan jild. De boeresoan wit de dieders te ûntmaskerjen en kriget dêrmei de achtinge fan de fakânsjegongers; en dat makket ek dat dy der alhiel gjin beswier tsjin hawwe dat harren dochter har ferlovet mei dyselde boeresoan.

De âlde húsfeint

/in /door

Op oantrún fan syn frou, dy’t it nochal heech yn ‘e holle hat, hat de âld seekaptein Ale Ypma yn Fryslân in âld stins kocht. Harren dochter Nynke hat it aard fan har heit, dus sljochtwei en gjin komkak.
By de keap fan de stins hawwe hja de âlde húsfeint mei oernommen. As blykt dat it âld stee breanedich oan ûnderhâld ta is wit dizze lêste wol in oplossing: syn pakesizzer Harke wol de karweien wol op him nimme. Spitigernôch hat Harke by it wurk, mei troch de help fan syn pake, nochal wat tsjinslach.
De âld-kaptein, dy’t frijwat in bolderbast is, mar it net sa kwea mient, lit mei syn eigen wurdkar, dêr’t syn frou mar min oer kin, oan makelder Sander Bouma witte hoe min as er oer him te sprekken is. Harke en Nynke krije al gau sin oan mekoar, dêr’t Joukje, de tsjinstfaam, wer min oer kin, om’t hja sels in eachje op Harke hat.
De buorfrou, frelle Jehanne fan Walinga thoe Slooten blykt fan aard krekt by Ale en Nynke te passen en dus alhier net by “mefrou” Ypma.
Fierders spilet der noch in type yn mei: Ale-âld-izer, in neef fan de kaptein.
Oan ‘e ein komt alles noch wer klear: mei help fan de makelder komt der subsydzje fan ‘e oerheid los foar it opknappen fan de stins en komt dy op ‘e monumintelist. Pake blykt yn wêzen nimmen oars te wêzen as Wybren Baron fan Sytzama, dus ek Harke is fan adel, wat fansels krekt past yn it strjitsje fan frou Ypma.
As de frelle Wybren freget om by har yn te wenjen, komt de portierswente frij en kinne Harke en Nynke har dêr moai nei wenjen sette.

Fretterij yn ‘e koal

/in /door

Wobbe en Wike (40) en dochter Jikke (18) hâlde mei omke en muoike fakânsje yn in pension op it Amelân. Omke is net te hâlden. Hy wol bewege en fan de natoer genietsje. Hy wol fiskje, swimme, hurdfytse, judolessen nimme ensfh. Muoike, dy’t it wat heech yn ‘e holle hat en op elk en alles krityk hat, sjocht it dwaan fan omke in gat yn ‘e kop. Omke syn healwizichheden jouwe tusken dy twa gâns kribbekeurichheden.
As tsjinwar freget muoike monteur Abe ek mar om judolessen. Dizze Abe regelet alles foar harren en de rekkens dy’t er útskriuwt sille harren letter soer opbrekke. Mar earst kriget omke it fan syn útwrydsk dwaan slim te pakken, dat hy prúst en snút dat it sta seit. As Abe him dan ek noch ferkeard iten tapart, rekket er mei de dongwein op ‘e rin.
Dy wei lâns komme omke en muoike sa stadichwei wer ta harren sels
Jikke, dy’t kunde hat oan in lêstejiers studint, hat thús de pil fergetten en dêr moat hja yn it lêst fan it stik de konsekwinsjes noch fan bekenne.
Lokkich wurdt dat troch de âlden ek yn ‘e blijspulsfear opnommen, dat oan ‘e ein steane omke en muoike net allinne wer mei beide fuotten op ‘e grûn, mar is der ek in jong en lokkich pearke, dat troch omke en muoike tige let en set wurdt.

Wat no, ynspekteur!?

/in /door

De tabaksfabryk “Osinga en Trymstra” hat fjouwer eigners-direkteuren. Se hawwe testaminte dat by ferstjerren fan ien fan harren, dy syn oandielen nei de oaren oergeane. Trije fan de oandielhâlders reitsje ûnder fertochte omstandichheden dea. De plysje wurdt der yn behelle, mar dy slagget it net, de dieder te ûntmaskerjen.
De hiele saak wurdt dúdlik makke troch de wurkster dy’t de kantoaren skjin hâldt. Sy wit, mei help fan har muoikesizzer, toch rekonstruksje fan de sitewaasje by einbeslút de dieder te ûntmaskerjen.

De bal is rûn

/in , /door

De fuotbalklub “Swart-Wyt” hat, bûten eigen fermidden om, in nije foarsitter beneamd. Dizze tinkt oer gâns dingen oars as dat men yn ‘e fuotbalwrâld wend is. Dat docht fuort al bliken as ien fan de bêste spilers de auto fan de foarsitter efkes “lient” en him tsjin in lantearnepeal stilhâlde lit. De foarsitter, poerrazen, behellet de plysje der yn en dan wiist it mâl: de bêste spiler opsluten en in belangrike wedstriid op hannen! Hoe no? Nei in bulte iggewearjen slagget it bestjoer der yn him fòàr de wedstriid frij te krijen.
Ut de kantine wei, dêr ’t twa froulju it behear oer hawwe, wurdt it ferrin fan ‘e wedstriid dúdlik makke.

De dollar sprekt

/in /door

De antykhannel fan de bruorren Stolp is de gong út, dat komt trochdat de iene broer ferstoarn is en de oare nei Kanada emigrearre. De widdo fan de ferstoarne broer driuwt no mei har soannen, Wynsen en Sander, de saak, mar mei har trijen sette se te min út’e wei. Sa ferrint it spul en krije se jildpine. As it op’t lêst wat al te krap om komt, wurdt der in needgjalp nei Kanada stjoerd om help.
Op dat brief komt de rike omke sels del en besiket de lju oan te fiterjen ta it op’e nij opbouwen fan it bestean. Hy hat tagelyk noch in oar boadskip yn Fryslân. Hy is destiids emigrearre om’t er de faam dy’t er ha woe, net krije koe. Hy siket no krekt salang dat er har fûn hat en wurdt gewaar dat se in dochter hat. Om’t dy dochter like âld is as de pleechdochter Lyske, dy’t de hûshâlding docht by de famylje Stolp, tinke de widdo en Wynsen dat Lyske wolris de dochter fan Wisse, de Kanadees, wêze kin en dat by it ferstjerren fan Wisse, dy syn erfskip harren noas foarby giet.
Wynsen docht dan in slach om Lyske èn it jild yn de famylje te hâlden, mar hy kriget blau. Sûnder dat it jild de haadrol spilet wurde Sander en Lyske it al iens. As bliken docht dat Wisse hielendal gjin jild hat, nimt de widdo it heft wer yn hannen. Sy set Wisse foar de kar: óf nei syn eardere faam óf by harren yn’e saak.
Wisse hat murken dat hy en de faam elkoar dochs frijwat ûntgroeid binne nei al dy jierren en hy stapt op’e nij yn’e saak.