De útsetter

Louis hat destiids in tige jong wyfke troud, dat se is noch lang gjin fyftich jier, of har trije bern binne troud en wol de doar al út.
Mar se hat ambysjes en se skriuwt temûk in boek, yn ‘e mande mei de redakteur fan in frouljusblêd. It docht bliken dat it boek, oankundige as in ‘damesroman’, der omraak ynfalt, benammen omdat de minsken út har stedsje der bekende persoanen yn tinke te finen. Dat jout bygelyks yn ‘e húshâlding fan domeny ek al opskuor omdat mefrou ta de ûntdekking komt dat se as frou winliken fierstentemin earmslach hat. Tenei wol sy ek oars en dat bringt neffens domeny it hillich ynstitút fan it houlik yn gefaar. As it skriuwers-koppel nei dit sukses in nij boek op priemmen sette wol, jout dat ynearsten de wenstige problemen mei Louis, mar dy komt ta it ynsjoch dat er it spul mar better meispylje kin, dat hy hellet – no’t it auteursduo him tydlik ôfsûndere hat – syn siktaresse by him yn ‘e hûs.

Dat jout fansels wer nije problemen en trelit, net te min yn famylje- en freonerûnte.

En it duorret net mâle lang of alle trije froulju ferwachtsje in poppe.

Louis hat dan syn rêst werom en syn frou sjocht as takomstige beppe in gloednije taak foar har lizzen en seit dat se oan in nij haadstik fan har libben begjinne wol………..

Der leit in man op ‘e strjitte

Tema: swierrichheden yn ‘e leafde troch stânsferskil en maatskiplik komôf. Annet is de dochter fan in bankdirekteur. By harren thús hat mem de leie en heit hat him dêr troch de jierren yn skikt. Annet hat dat ek moatten, mar no’t se mearderjierrich wurden is, hat se in flatsje hierd en is it hûs út gien. De earste jûn dat se dêrhinne sil, is se tsjûge fan in fjochtpartij yn ‘e stêd. As se dêr by komt, sette twa manlju ôf en bliuwt der in jongfint lizzen. Dy helpt se en se nimt him mei nei har flat om him dêr fierder te fersoargjen. De oare deis docht bliken dat de bank fan har heit bestellen is en se hat al gau troch dat de persoan dy’t se yn ‘e hûs hat, dêr wol ris mei fan dwaan ha kin. Sa njonkenlytsen ûntstiet der in petear tusken de jongkeardel en har, mar botte tasjitsk is er net.
Hoewol’t se troch de kontakten dy’t se bûten de doar hat, ien en oar oer him en syn praktiken oan ‘e weet komt, mei se him hiel wol lije en beskermet him tsjin alles wat tsjin him is. Omdat hy it jild ûnder him hat, duorret it net lang of de maten fan de ynbraak komme del, warskôge troch Loeloe, in frommeske fan ‘e flakte, dêr’t er gedoente mei hat. Syn maten driigje him dat harren baas, de âlde, fanwegen komme sil as er net mei dat jild op ‘e lappen komt. Dat Annet ek wol wat yndruk op Jan makket, docht bliken as er Loeloe ôfstegeret en langer by har hingjen bliuwt as foar syn krupsje nedich is. Ek wurdt it bedrach dat der by de bank stellen is, troch in ûnbekendenien werom brocht. As yn ’t lêstoan Annet oan Jan har leafde bekent en Jan him tsjin himsels ferset en de doar út gean sil, dan komt de âlde en hy wit dat it syn heit is, en sjit syn soan yn it boarst.

Jou se de romte!

Yn it steatlike hûs fan de van Staverens (twa broers fan by de santich en in folle jongere suster) wurdt hommels de ‘ivige rêst en frede’ fersteurd, trochdat in wat bluisterige, net al te bêst bekend steande húshâlding der út need fan gemeentewege in tydlik ûnderkommen kriget.
It binne in heit (heel yn ‘e fierte noch mei spaansk bloed), dy’t fan alles by d’ein hân hat en no ‘artyst’ is fan syn fak – mar boppe alles libbens-artyst fan aard – mei fjouwer grutte bern, dy’t de sprong út ‘e krottebuert wei nei de ‘romte om te libjen’ wakker oanstiet en op harren manear belibje en uterje.
Jenny, de húshâldster by de van Staverens (goed sechstich), wurdt ridlik gau oanstutsen troch de spontaniteit en it libbensgeniet dat fan elk fan dizze minsken ôfstrielet en Maria (al wol se ’t net wêze) komt ek linkenoan mear ta it besef dat der oant no ta op dit âlderlik stee eins allinne mar wenne is, mar net libbe! En ek hoe ’t se harsels en oaren har libben lang tekoart dien hat, troch yn it sok fan har broers de dagen yn iensumheid en ôfsûndering te sliten.
It is net dwaanlik om yn in mennich rigels it ferrin en de tragy-komyske ein fan dizze ‘moeting fan twa generaasjes’ te skilderjen. Dêrfoar bart der fierstentefolle, by allegearre.

Opskuor yn ‘e pastorij

De direksje fan de Ljouwerter Kaugomfabriken hat in haadpriis fan in puzzlewedstriid (10.000 gûne) oan in ienfâldige doarpsdomeny tawiisd, dêr’t er by syn witten net oan meidien hat. Alle middels wurde lykwols te baat nommen om fan it útrikken fan ‘e priis in reklamestunt fan komsa te meitsjen en it doarp en it fanfare dogge dêr harres ta. Mar domeny hâldt foet by stik: it moat in fersin wêze, en op it hichtepunt fan de huldiging skuort er de chèque foar de mannichte yn twaën.
No hat er it net ret: it hiele doarp, ek syn eigen bern, falle him ôf en sels Rikele Boelsma, de tige orthodokse boer, dy’t him yvich en altyd dwers sit om de ‘leare’, sprekt skande oer dit dwaan, dat er útleit as ferset tsjin in woldied fan hegerhân…..
De reklame-liedster fan de firma lykwols, dreaun troch har sympathy foar de widner-domeny, kriget begryp foar de sitewaasje en wit mei in nije fynst it betrouwen fan de lju yn har foargonger yn ien klap werom te winnen.