De Toverring

Dimitri moat fan syn mem fan it lêste jild dat se ha moal keapje.
Mar de earste kear komt er mei in hûn (Zjoerka) thús en de twadde kear mei in kat (Vasjka). Syn mem jaget him fuort, syn bistefreonen geane mei.
Dimitri komt by in pope en dêr wurket er trije jier. As beleanning kin er kieze tusken in sek sulver en in sek sân, Dimitri kiest foar it sân.
Letter, yn de bosk, sjocht er in famke by it fjoer sitten. Sy freget him om it sân oer it fjoer te struien; sy feroaret dêrtroch yn in slange. De slange fertelt dat se de dochter fan in ûnderierdske tsaar is en freget him om har nei hûs te bringen. As beleanning moat er de toverring freegje dy’t har heit om de pink draacht.
Sa bart it ek en mei in leppel toverdrank binne se gau werom.
Dimitri betinkt dan dat er mei de dochter fan de kening trouwe wol, en mei help fan de toverring slagget him dat ek.
De prinsesse besiket achter syn geheim te kommen. As hy har de ring jout, rekket er syn frou en syn prachtich paleis kwyt en bedarret er yn de finzenis.
Syn trouwe freonen Zjoerka en Vasjka helpe him. Se reizgje foar him nei it Mûzeryk, dêr’t de prinsesse hinne flechte is en komme mei de toverring werom.
Sa krijt Dimitri syn moaie paleis werom, dêr’t er mei syn mem en syn bisten noch lang en lokkich wennet.

Net in stille nacht

Yn in herberch yn in stâl yn it plakje Bethlehem sille de baas en syn frou op bêd. De baas docht noch in buordsje op’ e doar mei: FOL. Hy kontrolearret noch even as it ljocht út is en de doar op slot en sil dan op bêd. Midden yn’ e nacht wurdt der op’ e doar kloppe. De baas seit dat de herberch fol is, mar giet dochs nei de doar ta. Hy docht de doar iepen en der steane Joazef en Maria, sy ha in lange reis makke en sykje om plak. Nei wat praterij seit de baas fan de herberch dat se wol gebrûk meitsje kinne fan de stâl. De baas fan de herberch fljocht de hiele nacht hinne en wer foar: in bysûnder grut ljocht, foar trije hoeders, foar in ko, in ezel en in skiep en foar trije keningen en foar it sjongen fan ingels. Hy giet dan nei de stâl foar it wûnder: it berntsje.

Rûzje om’ t spul

It stik spilet him ôf achter de skermen fan it toaniel.
In toanielselskip is drok dwaande om der in moaie jûn fan te meitsjen. De spilers moatte hieltyd op en ôf.
Troch de petearen dy’t Jaap mei syn frou Jolanda hat, tinke de oare spilers dat Jaap der in freondinne op nei hâldt.
Elkenien bemuoit him der mei, it spyljen hat der ûnder te lijen.
Oan de ein docht bliken dat de petearen net oer de freondinne fan Jaap gienen. Mar wêr oer wol?

Lidewij

It ferhaal spilet him ôf yn in famylje, dy’t mei neat begûn is en no ryk is. Se hawwe de saak oan hûs, in bedriuw, der binne telefoanyske ferkeapers, minsken dy’t masines demonstrearje en fabryksarbeiders. Se foarmje it koar.

De stiennen ûlebuorden

Nei in sêge mei deselde namme. Op it houliksfeest fan in jonge boer en syn frou, ferkynt (net sichtber foar de gasten) in duvel. Dizze wol de siel hawwe fan Jan Minnes, de jonge boer. As dy net tajout oerkomme him en syn frou allegear rampen, wat ek ta frijwat trelit laat ûnder de fammen en feinten dy’t op de buorkerij arbeidzje. Syn rie te’n ein lit Jan him ferliede ta in pakt mei de duvel: dy sil in ien nacht in nije skuorre – mei ûlebuorden – opsette, foar it kraaien fan de hoanne. Jans siel sil dan letter foar de duvel wêze. As de frou fernimt wat der mei Jan oan’e hân is, lit se fluch de hoanne kraaie en alles is rêden.
It stik jout in libben byld fan hoe’t it der eartiids op in grutte pleats om en ta gong.