In dochter sit nei it ferstjerren fan har mem yn dy har âlde spullen om te sneupen. Der komme har allegearre dingen fan earder yn ’t sin, dy’t meiïnoar út’e doeken dogge hoe’t dy mem sawat wie en ek hoe’t de ferhâlding mem-dochter wie. De mem sels spilet bytiden efkes mei, mar is meastentiids net goed te sjen, omdat de spot op ‘e dochter stiet.