De doar

Earne yn in skoalle is in geheimsinnige doar. De masters hawwe de bern goed yndruid: ûnder gjin betingst meie se troch dy doar gean. Guon bern binne tige nijsgjirrich nei wat der efter dy doar wêze mei. Op in frije dei seit ien fan’e jonges dat er stikem de kaai fan’e doar meinaam hat. Nei lang beried doarre fiif jonges en fiif famkes it oan om dochs troch dy doar te gean. Se komme yn in leech skoallokaal, dêr’t in âlde master foar de lege banken sit te sliepen. As er wekker wurdt is er útlitten bliid, dat er wer bern yn’e klasse hat en oan’t wurk kin. It slimste foar de bern is, dat er harren net wer gean litte wol. Gelokkich falt de âlde baas efkes yn’e sliep en kinne de bern him de kaai wer ûntfytmanje.

Hoantsje Pik

Gretske, de dochter fan de Koalebranders is in earsten pronkepau. Dat har heit en mem stoef arbeidzje moatte om sinten foar har nije klean op ’t kleed te bringen, docht har neat. As sy mar foar de spegel omdraaie kin; dat is har iennichst geniet. De warskôgings dat “Hoantsje Pik”, it mantsje efter ‘e spegel, sokke pronkers in kear pakt, slacht se yn ‘e wyn.
Soks bart fansels al in kear en yn it ryk fan dit meunster moat se omstean leare.
Gelokkich dat der noch in pear bysfeinten binne dy ’t har te hulp komme. Hoantsje Pik is in mearke, dêr ’t âld en jong wat fan leare kinne en elk sil der tagelyk ek noch in soad wille oan belibje.