‘Wespen’ is spesjaal foar it amateurtoaniel skreaun, nei oanlieding fan in kranteberjocht. Troch it hiele stik komme wespen as in tema oan’e oarder. Andree hat, troch in wespestek, in auto-ûngelok krigen en leit mei in brutsen foet op bêd. Syn frou, Sylvia, is de hiele dei by him. Har grutste winsk is in bern te krijen, mar dat lit op him wachtsje. Harren relaasje is net sa goed, mar der wurdt net in soad oer praten. Sylvia rekket oerspand en wol sa slim dat se yn in psychose rekket. Dit resultearret yn in sêne dy’t har werklikheid op dat stuit ferbyldet. As it mei Andree wer wat better giet dan sit Sylvia ûnder de medisinen en is der sleau fan. De dokter seit dat it mei har ek better giet. Op it ein stjert de heit fan Andree. Troch it besef dat hy syn âlders nea sa goed kennen leard hat liket it derop dat Andree en Sylvia besykje sille wat tichter byelkoar te kommen.