De toverpiip

De kabouters roke in piip en sjonge der ferskes by. Sytse Slak is altyd lêst en út Sytse syn piip komt in geast: no mei er in winsk dwaan. Hy kin neat betinke want de oare kabouters prate hieltyd wer, as er dan seit hâld jim stil, kinne de oare kabouters net mear prate. Letter moatte se stil sitte. As er lekker iten winsket, fynt er der neat oan allinne en dan freget er de geast om se allegear wer los te meitsjen. Se komme te iten en belove Sytse noait wer pleagje. Se kinne no alles krije fan de geast, earst liket dat moai, mar al rillegau ferfele se harren en dan winskje se dat de geast nea wer by harren komt en binne se wer bliid.