Eldert Jonkers hat in heal miljoen yn ‘e lotto wûn en komt mei Jilte Kapma oerien dat it op dy syn namme komt, tewyl’t hy in skuldbekentenis tekent foar itselde bedrach. Utset tsjin in rinte fan acht persint wurde se der alle jierren in tweintich tûzen gûne better fan. As de húsgenoaten fan Kapma, t.w. syn suster (dy’t by him de húshâlding docht), syn soan en syn dochter, yn ‘e rekken krije dat heit in sparbankboekje hat fan in heal miljoen, meitsje se dêr út op dat er mei lotsjen in grouwe priis wûn hat en se fine it mar frjemd dat er dêr noait gewach fan makke hat. De soan, dy’t ferkearing hat mei in frommeske út ‘e bettere stân, wit gâns in gat yn heit syn kaptaal te meitsjen, fral no ’t syn oansteande skoanmem oan ‘e weet kommen is dat der oan ‘e oare kant modder oan ‘e kloet sit.
En Kapma sels komt troch dat jild, dat sines net is, wer by syn âlde baas telâne, net yn it pakhús lykas doe, mar as firmant.

En sa sjocht men dat elkenien op ‘e knibbels te krijen is, dy’t in sparbankboekje sjen litte kin.