It tema is fan alle tiden: it houlik. Yn dit gefal it by elkoar lâns libjen, pleagjen en net begripe wollen fan in doarpsboargemaster en syn frou Sybrande Buringa. De skrandere Egbert – út in lytsboargerlik fermidden – wie yndertiid wakker op ’t skik dat er de dochter út it rike Wynia-laach oan ‘e heak slaan koe en hy naam it op ‘e keap ta dat dy net oerrûn fan yntelliginsje; troch har komôf en ferneamde namme, hope er in man fan oansjen te wurden.
Wolno, dat is him slagge, en net foar in lyts part troch eigen kapasiteiten en syn amt fan earste boarger. Mar mei dat al is harren houlik net rjucht beteard; beide hawwe se út en troch ferlet fan oar oanhâld – wat de dochter út ‘e hûs fiert – en binne der oanienwei botsingen en manipulaasjes dy’t nei de ûndergong driigje.
In ynwenjende broer fan mefrou, net al te goed mei de holle en keunstskilder op syn manear, moat it ek al belije, mar hy is der mei de oarsaak fan dat der ûnferwachts in kearpunt yn harren ferhâlding komt, dat syn befestiging kriget by Egbert syn oansteand boargemastersjubileum.