It stikje spilet yn’e krystnacht. Twa famkes, Sjoukje en Marije, wurde kjel en ferheard wekker fan in opfallend grutte stjer dy’t harren yn’e eagen skynt en alles bûtendoar yn’t ljocht set. Dit moat wat bysûnders wêze, ornearje se, mar wat? Op har freegjen nei it geheim komt de stjer fan syn plak om harren foar te gean en by te ljochtsjen de kant út fan it blide barren. Underweis moetsje se ridlik gau in kamiel, dy’t harren – sjongende- fertelt fan it wûnder dêr’t er fan dreamd hat: de berte fan in bysûnder berntsje, ” in nije kening” is him troch de Ingel oansein. Benijd swalkje se fierder; by in krusing geane se elk in kant út. Mar lang om let en nei allerhande frjemde moetingen en goede ried fan hoeders komme se dochs tagelyk op it plak dêr’t it geheim har iepenbiere wurdt en dêr’t Joazef en Maria harren by de krêbe it wolkom tasjonge.