Jou my wjukken

Daniël Daréus, in bekende dirigint, moat rêstiger oan dwaan en beslút derom werom te gean nei syn bertedoarp. Gjinien werkend him as it jonkje dat eartiids sa pesten waard. De grutste pester terrorisearret it doarp en mishannelt syn frou Gabriella.
Daniël wurdt dirigint fan it doarpskoar en syn wurkwize makket in protte los ûnder de doarpsbewenners. De dûmnysfrou wurdt iepener en gelokkiger en ûnder in optreden sjongt Gabriella it doarp ta mei it boadskip dat se har eigen libben wer liede wol.
As alles út ‘e han liket te rinnen ferteld Daniël oan it koar wa’t hy echt is: it pestte jonkje fan skoalle.
Hy hat no ôfrekkene mei de spûken út it ferline en ûnder syn lieding stiicht it koar boppe himsels ut. Se wurde talitten ta in grutte ynternasjonale sjongwedstriid yn Eastenryk. Op de dei fan de útfiering kriget Daniël wer in hertoanfal en falt yn de toiletten tsjin in radiator. Wylst hy bliedzjend en helpleas op ‘e grûn leit, heart hy it koar sjongen oer de speakers. It publyk sjongt massaal mei en mei in glimke om ‘e mûle slút Daniël de eagen.

Levy

Dit iepenloftstik nimt jo mei nei de tiid foar 1800. Salomon Levy swalket nei in drege jeugd yn it Dútske Hessen stadichoan nei oastlik Fryslân. Hy bedarret op it lêst as keapman/slachter yn De Westereen. Dêr set er him ta wenjen omt er it der bot nei’t sin hat. It is net allinne syn relaasje mei de kreaze Fokje Theunis en harren trije bern, Theunis, Yttsje en Aaltsje, dy’t Salomon bynt oan De Westereen.
De libbenswize mei eigen noarmen en wearden, regels en gewoanten paste him as in jas.

It stik is net in rekonstruksje fan dizze skiednis, folle mear in frije ynterpretaasje derfan troch de skriuwer.

De nonnen fan Navarone

Yn Navarone, in âld kleaster, hearsket grutte ûnrêst. It kleaster driget ferkocht te wurden. Moederoverste, broeder Bas, de twillingnonnen Merel en Verel en mefrou Geertsma meitsje har op foar in ynspeksje troch de Earwearde, dy’t wol fielt foar ferkeap. Wylst binne ek yn it kleaster de freonen Sytse en Johan yn it kleaster yn ”retrête”. Se nimme it net sa krekt mei de houlikstrou. De twillingnonnen, “Merella” en “Verelli” binne lykwols ynskeakele, om de beide mannen yn ‘e gaten te hâlden. Mar ek William de kok en mynhear Notiesch, binne yn it kleaster, mei in opdracht. Koartsein: in keakelbûnt selskip, dat it kleaster makket ta in brûzend hûs, dat rêden wurde moat fan de ûndergong.

Ald mei nij

De Herfoarme en de Grifformearde Tsjerke yn Westersee binne fusearre. Sa as op wol mear plakken is net eltsenien gelokkich mei de nije situaasje.
As de pastorije ôfbaarnd, krekt foar de komst fan de nije dûmny, wit Sibrich dy’t yn it ferline kosteres wie fan de Grifformearde Tsjerke wat se moat: ûnder har lieding wurdt it wer sa’t it ienris wie. Se set om sa te sizzen de klok jierren efterút.
Dat dit spanningen jout, benammen by de tige moderne foarsitster fan de tsjerkerie, mei dúdlik wêze. Oare spanningen binne der ek genôch: Wiebe Tingel en Jacob Lapke dogge alle war om wat oan de brân te fertsjinjen, Murk – de man fan Sibrich – hellet de âlde bannen mei de pastoar oan, Nagelhaan – fersekeringsman – is derfan oertsjûge dat de brân oanstutsen is.
Al mei al binne der in protte problemen yn de tsjerklike mienskip fan Westersee.

Durk Tabak

It stik beskriuwt it libbensferhaal fan Durk Tabak, muzykfreon fan Eije Wykstra. Harmoanikaspylder en sjonger Durk Tabak (1902) stuts yn 1930 by in kafeerûzje in man dea en bedarret yn de finzenis yn Ljouwert. Yn 1946 wurde hy wer frij man en kaam yn de kost by in gesin yn Stynsgea. Dat soe himsels en de frou fan it hûs úteinlik needlottich wurde. Op 16 septimber 1949 makket Durk oan it libben fan har beiden in ein.

De susters

Twa froulju, Clara en Freda, susters, wenje by elkoar. It libben is, oant dan ta, net hielendal sûnder rimpels oan har foarby gien, mar hat net brocht wat se der fan ferwachte hienen. Clara hat in relaasje hân mei in troude man, Onno, dy’t letter Freda in skoft mei syn sjarmes gelokkich makke hat. Dizze affêre, dy’t foaral Clara ferbittere en wraaksuchtich makke hat, is mei de grûn foar de haat yn de haat/ leafde ferhâlding tusken de froulju.
Sa njonkelytsen fernimt Clara dat Freda har geheimen hat. Uteinlik docht bliken dat se Onno wer moetet, al is de situaasje gâns feroare. It feit dat er wyls skieden is, seit net de hoop op nij gelok ta: de man hat in sykte ûnder de lea en hat as man it measte net mear te bieden. As Clara op ‘e hichte brocht is, set dy in hiel plan op priemmen: se krijt it klear dat Onno by har yn ‘e hûs komt. Se meitsje der in mearke fan: moai en wreed as mearkes wêze kinne. Clara wol yn it foarste plak har gram helje mar har ek ferwissigje fan it genot dat de man noch te bieden hat. Uteinlik sille de susters Onno partsje neidat him dúdlik makke is dat him syn âlde skuld ferjûn wurdt as hy him skikt nei har winsken.
Dat pakt in bytsje oars út.

De fynst

Saakje en Janneke fine beide eat bysûnders. De beker, dy’t troch Saakje fûn is, is tige weardefol. It board, dat troch Janneke fûn is, is mar in pear euro wurdich. Beide fynsten wurde ferkeard beoardiele. Janneke wol har slach slaan en mei-direkteur wurde. Dit oer de rêch fan Saakje hinne. Ale Bossema, de eigner fan ‘e saak fertrout op ‘e kunde fan Janneke. Janneke is net hielendal sûn. Saakje is kreas mar wat âlderwetsk klaaid. Janneke te nijmoaderich.

Lok wat jouste

As Tsjalling en Janke op har doarp in kaffee begjinne rekkenje se der op dat har
herberch in húske-fan-hâldoan wurdt. Foar buorfrou Hindrikje har
sjongferiening is dat ek sa, mar krijt de rezjyseur fan de toanielklup it net oars yn
’t hier! En dan dy projektûntwikkelder mei syn frjemde ideeën, dy hâldt alhiel
gjin rekken mei oaren. Hoe sit it eins: besykje de ynwenners fan it doarp der mei
mekoar wat fan te meitsjen, of sitte se mekoar yn ‘e wei? ‘Lok wat jouste’ hat in
lichte toan, it is dus net in dreech stik.

Net in stille nacht

Yn in herberch yn in stâl yn it plakje Bethlehem sille de baas en syn frou op bêd. De baas docht noch in buordsje op’ e doar mei: FOL. Hy kontrolearret noch even as it ljocht út is en de doar op slot en sil dan op bêd. Midden yn’ e nacht wurdt der op’ e doar kloppe. De baas seit dat de herberch fol is, mar giet dochs nei de doar ta. Hy docht de doar iepen en der steane Joazef en Maria, sy ha in lange reis makke en sykje om plak. Nei wat praterij seit de baas fan de herberch dat se wol gebrûk meitsje kinne fan de stâl. De baas fan de herberch fljocht de hiele nacht hinne en wer foar: in bysûnder grut ljocht, foar trije hoeders, foar in ko, in ezel en in skiep en foar trije keningen en foar it sjongen fan ingels. Hy giet dan nei de stâl foar it wûnder: it berntsje.