Turkse massaazje

Lubke hat foar har en har freon Berend Wotte de glêswasker in keamer besprutsen yn in kueroard mei Turks bad. Se is der wis fan dat har rike heit Gerlof Zandstra perfoarst gjin glêswasker ha wol as skoansoan en hy sil har noait yn in kueroard sykje.
Har heit hat om by te kommen fan syn wurksum libben ek in wykein kueren boekt. It is in grutte skok foar Lubke at se fernimt dat heit op itselde adres kuert. Ek de sekretaresse fan Zandstra Sibrich, is oanwêzich, sy is fan doel har baas te fersieren, mar dat giet net flot fan de tried. Lokkich komt de frou fan Gerlof Zandstra, Marije oanwippen op it stuit dat Gerlof troch fersin heal neaken op ‘e keamer fan syn sekretaresse is. Marije komt harren hast oer’t mad. De iennige dy t de ploaien in bytsje glêd strike kin is de manager mynhear Palsma. Palsma libbet neffens âlderwetske fatsoensnoarmen en hy kin sa n soad ûnfatsoen hast net ferneare. Dochs kin er net hielendal tefoaren komme dat er sels ek wolris saneamde noarmen en wearden oer board sette moat.
Dit stik is foar eltse toanielferiening in útdaging!

Kealkonten

‘Kealkonten’ spilet yn in lytse keamer yn in sloopbuert, dêr’t trije mânlju harren bêst dogge it libben werom te bringen ta begryplike ôfmjittings. Se sykje it net yn heechdravende en filosofyske petearen mar yn it minusjeus útplúzjen fan de lytse dingen dy’t barre yn it deistich bestean. Troch harren naïeve wrâldfysje en earmoede lykje de trije troch it lot mei elkoar ferbûn. De fideorekorder is it finster op de wrâld, mar omt se gjin finster yn de keamer ha, is harren sicht wol tige beheind. De blik giet net fierder as it saneamde rút. Yn de earste libbenssaken, sa as ite, drinke en sliepe kinne se mar amper foarsjen, it sljochtweihinne medisyn as magetabletten betsjut al in dramatyske oanslach op de al krappe reserves fan dizze kealkonten. Troch it tekoart oan middels en krêft komt der fan alle plannen mar in ferrekt lyts bytsje terjochte. ‘Deljaan’ is de moter, wermei’t se in wei sykje troch it libben. Sûnder ienige foarm fan hokker takomstferwachting dan ek, bliuwt de stille hoop yn de efterholle dat úteinlik alles goed komme sil.

De Kanadeeske muorre

Jean-Pierre Lambert is troch syn rike heit, fuotballeafhawwer en bestjoerslid fan de klup Racing, fan lyts ôf oan in fuotbalkarriêre yn treaun. Om syn soan de ultime eare te ferskaffen om by Anderlecht te spyljen hat heit sels mei fikse bedragen tsjinstanners omkocht. By de, foar de transfer nei Anderlecht, beslissende wedstryd wie it J-P’s jeugdfreon Richard, dy’t yn it doel stean sil.
Om’t by dy gelegenheid J-P Richards knippel stikken skopt en fanwegen earder levere seksuele tsjinsten, sjantearret Richard heit Lambert, dy’t gek is op jonge ûnskuldige ‘pupillen’ en ‘kadetten’. By einbeslút wegert J-P it oanbeane kontrakt by Anderlecht en trout mei Sonja, dy’t it fuotbaljen hatet. Sûnt dy tiid stelt hy Sonja ferantwurdlik foar syn mislearring.

Dit stik fan it humoristyske skriuwersduo Lanoye en Brusselmans, wêr ‘t rom fan teater-effekten gebrûk makke wurdt, is troch de brede rezjy- en dekôroanwizingen ek oan te rieden as lêsdrama. It hoecht foar kenners fan it oeuvre fan de skriuwers: foar leafhawwers fan humor, satire en synisme.

Twa

It stik spilet yn de taap fan in doarpsherberch earne op it Fryske plattelân. Ornaris is it in rêstich kafee mei gemiddeld sa’n seis, sân klanten. Drokte is der mei de jierlikse toanieljûn en fansels mei de merkedagen. Freed- en sneontejûn wurdt der oanstutsen troch de jongerein, dy’t nei tsienen syn heil fierderop siket. Mar der binne ek jûnen dat de doar om healwei tsienen op slot giet. Jûn is it lykwols ûnferwachts tige drok. It rint de kastlein en it kastleinske Klaas en Jantsje van der Zee-Sikkema suver wat oer de fûst.

Moai Portugal

In oan alkohol ferslave âld-kolonel Sip is behearder fan en soarget foar de ferhier fan in filla. Hy is meastentiids sa yn ‘e oalje dat er de filla dûbel ferhierd hat oan twa pearen. De manlju ha beide net har eigen frou meinaam, mar dy fan in oar. Troch de thúsbliuwers wurdt der noch alris belle by wize fan kontrôle. Unferwachte besites soargje foar in protte gedraai en geliich. Mei troch Sip betiizje se der hast yn. As ien fan de eigen froulju komt, wurdt it noch hiel spannend. Troch ferklaaierij komt it dochs wer goed.

It skipke

It ferhaal spilet him ôf yn in lyts doarpke earne yn Fryslân. It is in tige rêstich doarpke oan’t der in skipke oanleit mei in heit, in mem en in jonkje. Dit jonkje, Mindert, wol nei de legere skoalle yn ’t doarpke.
Mar soks jout nochal wat opskuor. It docht bliken dat yn it doarp nochal wat foaroardielen binne.
Dan blykt ek dat minsken ynienen hiel oars reagearje sadree eat harren sels rekket. Mar lokkich binne der ek minsken dy’t troch dizze foaroardielen hinne stekke.
In ferhaal fan diskriminaasje, pesteraasjes mar ek fan freonskip, dus miskien dat alles op it ein dochs noch goed komt.

Sire

In licht-absurdistysk stik oer it kompjûter-tiidrek dêr’t wy yn libje. Yn dit stik nimme de kompjûters it fan de minsken oer. It spilet him ôf yn it famylje-bedriuw ‘The Power Corporation’. It bedriuw hat krekt it Amsterdamske frachtbedriuw Int. Cargodoors oernommen en de saken geane goed. Hiel stadich komme der hieltyd mear kompjûters en ferdwine de minsken.

Prins Moreo

Sûnt de keningin dea is is it net bêst mei de kening. Hy hat bygelyks ‘dreambelestingsamtners’ oansteld, dy’t elkenien belesting betelle litte foar harren dreamen. Wa’t wat seit of docht dat de kening net noasket wurdt in kopke lytser makke. Ek de ministers dogge netsjes wat de kening seit. Prins Moreo hat it wakker dreech mei de praktiken fan syn heit. Sa’n kening wol hy net wêze. Hy dreamt fan syn mem en ûntkomt út it paleis. Mei it folksfamke Osylde komt hy letter werom. As syn heit siik is, nimt hy dy syn plak yn: Osylde wurdt de nije keningin en Moreo sil in oare kening wurden as syn heit.
In licht absurdistysk mearke oer it ferwurkjen fan fertriet en folwoeksen wurde.
PS Dit stik is yn 1990 spyle troch Tryater. Guon rollen kinne dûbele wurde en ek troch froulju spile wurde.

Fuotprinten yn it gers

Feedokter Olivier Dekema hat soargen: hy hat in ûngemak hân en heukert yn in rolstoel om, it bûtert net tusken him en syn frou, de nammebuordsjes by de daaljes ferdwine al mar wer… it gokken by de draverijen kostet mear as dat it opbringt. Hy en suster Hanneke, dy’t dei en nacht by harren yn’e hûs is om him te fersoargjen, meie elkoar mear as sljochtweihinne lije en Olivier is fan doel om him fan syn frou skiede te litten, sadat se tegearre de lapen gear smite kinne. It noasket him dan ek och sa dat syn frou in pear dagen fuort sil. As syn frou werom komt om’t se har tas fergetten hat, wol Hanneke net langer wachtsje en stelt út har te fermoardzjen. Stadichoan kriget se Olivier sa fier dat er meidwaan sil. Krekt as Henneke syn frou delsjitten hat, wurdt der oan’e doar skille. Hastich wurdt it lyk fan syn frou dan yn in tekkenkiste treaun. In omke fan syn frou wol graach in nacht útfanhûzje om’t er maleur mei de auto hat en Olivier giet in minne nacht yn.
Oare moarns kin er net yn’t foar komme dat omke yn’e kiste sjocht, mar…. dy is leech.
Suster Hanneke docht och sa frjemd en seit dat se Marijke hjit. Sy moat neat fan Olivier ha en is wakkere aardich foar omke. Sy giet sels mei him te kuierjen nei in pleats dêr’t krekt in rôfmoard west hat. Olivier kriget noch grutter klap as syn frou nei hûs skillet en letter ek thús komt. Hy skillet syn gokmaat Freddy, mar as dy der is begjint Hanneke dêr mei te flirten. Olivier wurdt sawat breinroer en de aap komt út’e mouwe: Omke is resersjeur en Hanneke is ek by de plysje. Sy hat dizze komeedzje op tou set om Olivier út lykwicht te bringen en om him bekenne te litten dat er wol rinne kin. Hy hat de lêste wiken in pear rôfoerfallen mei Freddy dien, de lêste sels mei moard.

De dollar sprekt

De antykhannel fan de bruorren Stolp is de gong út, dat komt trochdat de iene broer ferstoarn is en de oare nei Kanada emigrearre. De widdo fan de ferstoarne broer driuwt no mei har soannen, Wynsen en Sander, de saak, mar mei har trijen sette se te min út’e wei. Sa ferrint it spul en krije se jildpine. As it op’t lêst wat al te krap om komt, wurdt der in needgjalp nei Kanada stjoerd om help.
Op dat brief komt de rike omke sels del en besiket de lju oan te fiterjen ta it op’e nij opbouwen fan it bestean. Hy hat tagelyk noch in oar boadskip yn Fryslân. Hy is destiids emigrearre om’t er de faam dy’t er ha woe, net krije koe. Hy siket no krekt salang dat er har fûn hat en wurdt gewaar dat se in dochter hat. Om’t dy dochter like âld is as de pleechdochter Lyske, dy’t de hûshâlding docht by de famylje Stolp, tinke de widdo en Wynsen dat Lyske wolris de dochter fan Wisse, de Kanadees, wêze kin en dat by it ferstjerren fan Wisse, dy syn erfskip harren noas foarby giet.
Wynsen docht dan in slach om Lyske èn it jild yn de famylje te hâlden, mar hy kriget blau. Sûnder dat it jild de haadrol spilet wurde Sander en Lyske it al iens. As bliken docht dat Wisse hielendal gjin jild hat, nimt de widdo it heft wer yn hannen. Sy set Wisse foar de kar: óf nei syn eardere faam óf by harren yn’e saak.
Wisse hat murken dat hy en de faam elkoar dochs frijwat ûntgroeid binne nei al dy jierren en hy stapt op’e nij yn’e saak.

Benaud

In studinte fan Ubbo Emmius is mei de bus ûnderweis fan Ljouwert nei Drylts foar in wykein by har âldelju mei in tasfol smoarge wask. Yn ‘e benaude smoarfolle bus set se har walkman op mei it nijste bantsje fan Robert Palmer en hat gjin ferlet fan oanspraak. De âldere man neist har kin it net litte en stel har in stikmannich fragen. As se dêr gjin antwurd op jaan wol, blykt hy al gâns oer har te witten. Sels wit er mei wa’t sy yn Ljouwert omgiet, en spesjaal dy iene donkerhierrige jonge. As de man útstapt, is er net folle wizer wurden, mar in jongere jonge nimt it petear oer. Hy wol mei har op stap sneontejûn en nei wegering fan ús studinte docht bliken dat hy ek in bulte oer har frije tiidsbesteging wit. Dêrnei moetet se in âld skoallefreondinne fan har út Drylts, dy’t har út ‘e doeken docht dat in mienskiplike freondinne in och sa’n spannend seksueel aventoer belibbe hat mei leuke donkerhierrige jonge út Ljouwert…KOMMINTAAR:
Ferrassende dialogen, spannend oant en mei de ein. Ein is iepen, wat
it namste sterker makket. De muoite wurdich foar in ferfolch.

JV

Sneinspetiele

Snein, middeisiten, mei heit, mem, in dochter en in soan. It miel is in feestmiel fanwege it tweintichjierrich amtsjubileum fan heit. Heit en mem geane trou alle sneinen nei’t tsjerke en de bern moatte dan mei, mar dy bern krije dêr hieltyd mear tsjinnichheid yn.
De dochter seit ûnder iten planút dat se net meigiet, sy wol mei in freon nei de autocross. It jonkje feklappet dat syn syske in freon hat mei in auto. Opskuor dus.
Troch dizze alteraasje rekket heit allinne nei de preek, mem hat har moed net en bliuwt thús.
De soan lûkt him nergens wat fan oan en yt mei smaak alle fjouwer neigesetsjes op.

Minder as in hûn?

Paul Radelaar, learaar oan de akademy, hat blaaskanker. De dokter en húsfreon Hugo Moens seit dat in operaasje needsaaklik is, de blaas moat der út. Mar Paul wol dit net, hy wol net mei in sekje op it liif troch it libben. Earst liket it goed te gean en Paul giet wer oan’t wurk. Mar samar ynienen slacht de tumor ta en is it libben fan Paul net mear te rêden. Syn frou Ria helpt him út it lijen.
KOMMINTAAR:
In ienakter mei in tema fan dizze tiid, kanker en eutanasy. Yn in stik as wat sênes wurdt beskreaun hoe’ de pasjint, syn frou en de dokter, allegear op harren eigen wize, mei de sykte fan Paul omgean. In útdaging foar in ploech mei trije goeie spilers. Ek de man fan de beljochting sil der mei nocht oan wurkje.

GD